Jedną z najważniejszych  konsekwencji wydarzeń ostatnich dni może być przewartościowanie kategorii żartu i parodii. Przyzwyczailiśmy się już w Polsce, że nawet najbardziej kuriozalną sytuację można prześmieszkować, zneutralizować powagę i  napięcie, by następnie, z pozycji zdrowego dystansu, móc trzeźwo ocenić sytuację. Gdy władza PO przeznaczyła dwa miliardy złotych na Stadion Narodowy, mówiono, że w przyszłości i tak zasiedlą go lokatorzy, jako największy na świecie pustostan. Kiedy Antoni Macierewicz pierwszy raz powiedział „to był zamach”, mówiliśmy, że jest „97 ofiarą katastrofy smoleńskiej”. Przy okazji sabatu katolickich fundamentalistów pod Pałacem Prezydenckim mogliśmy przynajmniej posłuchać „gdzie jest krzyż” w wersji techno.

Na początku 2017 roku w Polsce wszystko wydaje się już śmiertelnie poważne. Nie dlatego, że politycy przestali się błaźnić, a społeczeństwo stało się dojrzałe i przewidywalne. I również nie dlatego, że władza żarty z jej oficjeli traktuje jako zagrożenie dla państwa, czego wyrazem był wjazd ABW do mieszkania chłopaka, którzy umieścił w sieci film „pijany Andrzej Duda kradnie kwiaty spod pomnika Dmowskiego”.

Stężenie absurdu osiągnęło dzisiaj w Polsce poziom surrealistyczny i przerażający zarazem.  To, co jeszcze niedawno funkcjonowało jako profetyczna dykteryjka czy dowcip, teraz znajduje urealnienie. W pierwszej połowie 2015 roku, kiedy przez kraj przetoczyła się pierwsza poważna fala hejtu na imigrantów, zażartowałem w rozmowie ze znajomymi, że jeszcze trochę i będą atakować bary kebab, a kawę po turecku będziemy zamawiać szeptem. Dzisiaj, na warszawskiej ulicy,  pod dwoma kolejnymi kebabowniami stały radiowozy. Nie wiem, czy policja obstawia obecnie każdy tego typu lokal, ale najbardziej przeraziło mnie to, o czym pomyślałem w pierwszym odruchu: jak dobrze, że tu są.  Kilka godzin wcześniej ktoś wrzucił koktajl Mołotowa do kebab baru we Wrocławiu. W innym mieście ktoś pobił cudzoziemskiego pracownika.  Trybalistyczna przemoc, czyniona w odruchu prymitywnej logiki zemsty, sprawia, że osoby pracujące w budkach i okienkach czują się zagrożone. I trudno się temu dziwić. Ale równie trudno znaleźć w tym co zabawnego. Bandyta, napadający na „arabski” fast food, jawi mi się jako postać z filmów Davida Lyncha – atawistyczny idiota; groźny, infantylny i podniecony zarazem.  Gdy kreatury z naszych żartów wychodzą na ulicę, odechciewa się już nawet żartować.

 

Komentarze

Redakcja nie zgadza się na żadne komentarze zawierające nienawistne treści. Jeśli zauważysz takie treści, powiadom nas o tym.
  1. Piotr Nowak…otępiały, upośledzony społecznie, lewacki przygłup, który traci kontakt z rzeczywistością i brak mu realnej oceny sytuacji. Jak jakiś brudas zrobi krzywdę twojej Zuzie może wtedy się otrząśniesz ze swej lewackiej utopii. Ale z drugiej strony gdy ona będzie gwałcona przez muzułmanów ty pewnie się tym faktem na swoim forum pochwalisz, że braliście udział w dialogu międzykulturowym.

  2. „Gdy kreatury z naszych żartów wychodzą na ulicę, odechciewa się już nawet żartować.”

    Kreaturą to bez wątpienia był również arab z kebaba który dla „świętego prawa własności” obejmującego 2 napoje kosztujące w sumie ok 6 zł (t.j. mniej jak półtora euro) zabił.

    Kreaturami są również bydlaki mordujące ludzi na zachodzie,bydalki które przed świętami zamordowały niewinnego kierowcę TIRa.No ale… tego już nie napiszecie – nieprawadaż ?

  3. 25lat obecnej demokracji to fala obłudy korupcji hipokryzji olewania obywateli, a wtórują temu tzw media polskojęzyczne, to oglądają też młodzi ludzie mając gotowe przykłady z tv i życia politykierów no i zachowują się tak jak oni czy należy się temu dziwić?

  4. Smutne ale niestety prawdziwe. Ten rok i chyba 2 następne, będą czarnymi latami w tym kraju.
    Żarty się skończyły.

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Ruski stanął okoniem

Gdy się polski inteligencik zeźli, to musi sobie porugać kacapa. Ale czasem nawet to mu ni…