W stolicy trwa szczyt NATO – najpotężniejszej organizacji militarnej na świecie. Z tej okazji zaprowadzono stan wyjątkowy. Niebo przecinają smugi paliwowe latających maszyn do zabijania, których huk oraz taśmy oplatające wyłączone z ruchu ulice przypominają nam o nadzwyczajnym wydarzeniu, odbywającym się właśnie na Stadionie Narodowym. W najpilniej strzeżonej strefie na terytorium Unii Europejskiej obradują przywódcy państw należących do paktu, którego Polska jest członkiem od 1999 roku.

Od czasu transformacji ustrojowej każdy kolejny rząd realizował politykę nastawioną na zbliżenie ze Stanami Zjednoczonymi i NATO jako jedyną, którą może nam zapewnić bezpieczeństwo w razie zewnętrznego zagrożenia. Żadna inna opcja nie była brana pod uwagę. Brak alternatywy w kwestii doboru strategii polityki międzynarodowej był rezultatem oddziaływania tej samej ideologii, która przekreślała możliwość wyboru ścieżki rozwoju gospodarczego innej niż neoliberalna. Obecnie członkostwo w sojuszu jest nam potrzebne z uwagi na rzekome zagrożenie ze strony Rosji. Sygnałem, świadczącym o prawdziwości tezy o narastającym apetycie imperialnym Kremla ma być przyłączenie Krymu do Federacji Rosyjskiej w 2014 roku. Opiera na tym swój wywód Jakub Majmurek w tekście „Lewico, pogódź się z NATO”, opublikowanym wczoraj na łamach „Dziennika Opinii”. Majmurek wskazuje, że „po raz pierwszy po wojnie, na tej szerokości geograficznej, państwo dokonało rewizji granic za sprawą działań zbrojnych i zaanektowało część innego suwerennego państwa”. A zatem lewica powinna porzucić swój antymilitarny idealizm na rzecz opracowania swojej wizji polityki bezpieczeństwa, która nie może wykluczać bycia częścią struktur atlantyckich. Tymczasem założenie o aneksji Krymu jako precedensie jest błędne. W 2008 roku z poparciem i namaszczenia NATO, Brukseli i Waszyngtonu dokonano rozbioru Republiki Serbskiej, która utraciła Kosowo – kolebkę swojej państwowości. Jeśli więc sen o Starym Kontynencie jako krainie pokoju i stabilizacji został brutalnie zakłócony, to sprawców należy szukać gdzie indziej niż w Moskwie.

Nie jest to jedyna rzecz, która razi w tekście Majmurka. Stanowi on kapitulację wobec myślenia w kategoriach militarnych. Majmurek zaleca lewicy taktycznie porzucenie idei walki o pokój pomiędzy narodami i stabilizacji za pomocą sieci międzynarodowych porozumień, jako tyleż idealistycznej i pięknej, co nieskutecznej w obecnych warunkach, na rzecz opracowania własnej koncepcji polityki bezpieczeństwa, która nakazuje być częścią struktur atlantyckich. Uważa, że Polska „potrzebuje zakorzenienia w jakimś zbiorowym układzie bezpieczeństwa. I znów, czego nie sądzilibyśmy o NATO, nie ma w tej chwili lepszej oferty”. Majmurek wpisuje się zatem w poczet NATOlińczyków, dla których jedyną możliwością jest zajęcie pozycji w którymś z okopów. Tymczasem idea pokoju jest czymś przerastającym pojęcie polityki bezpieczeństwa. Ruchy lewicowe nie powinny nigdy wspierać żadnego z sojuszy militarnych w ramach rozgrywek imperialnych. Zadziwiający u Majmurka jest również  brak wiary w alternatywne rozwiązania. Wizja Polski jako państwa niezaangażowanego w żaden pakt militarny, na terytorium którego nie mogą stacjonować obce wojska czy być instalowane elementy infrastruktury wojskowej, powinna mieścić się w lewicowym kanonie wyobrażalnych możliwości.

NATO, w przekonaniu wielu, jest organizacją nastawioną na podejmowanie działań defensywnych w obliczu zagrożenia któregoś z państw członkowskich, a także skupiającą się na utrzymywaniu równowagi militarnej w Europie. Przebieg zdarzeń w ciągu ostatnich 20 lat pokazuje jednak, że to sojusz był stroną, która istniejący porządek zakłócała. 12 dni po rozszerzeniu paktu o Polskę, Węgry i Czechy, co samo w sobie było już jawnym afrontem wobec Moskwy, na mieszkańców Belgradu spadły pierwsze bomby. Trudno również mówić o równowadze w sytuacji, gdy NATO dysponuje dziewięć razy większą siłą rażenia niż Federacja Rosyjska. Ogromna jest również dysproporcja w wydatkach na cele militarne.

Lekceważące zdania o aktywistach antywojennych, którzy – naiwnie wierząc w pokój pomiędzy wszystkimi narodami – potępiają militaryzm i zbrojenia, jako narzędzie realizacji polityki dotychczas słyszałem przede wszystkim od tych samych mędrców, którzy mlaskali również nad wolnym rynkiem i Panem Bogiem. Przez lata w Polsce utrwalano obraz działacza antywojennego, unoszącego się  w obłokach wyobrażeń wizji świata tyleż kuszącej, co zupełnie nierealnej. Wczoraj o „pięknoduchach” przeczytałem u lewicowego publicysty, którego uważam za jednego z najbystrzejszych. Przykre to i niepokojące.

Komentarze

Redakcja nie zgadza się na żadne komentarze zawierające nienawistne treści. Jeśli zauważysz takie treści, powiadom nas o tym.
  1. Po pierwsze to Krym wyraził swojąwolę(mieszkańców) w REFERENDUM, w którym przeważająca większość obywateli tego terytorium zadecydowała o przystąpieniu do FR i jednoczesnej secesji od Ukrainy.
    Zatem pieprzenie o ,,zagrożeniu ze strony FR” i jednoczesne podpieranie się casusem Krymu – jest nie do utrzymania.
    Krym dokonał bowiem tego samego co wcześniej stało się przy aprobacie całej europy w Jugosławii.
    Odebrano Serbom na podstawie referendum ich kolebkę państwowości – Kosowo, przy aprobacie wszystkich gadających głów w UE+USA.
    Jednak refleksja nad wyborem takiej samej drogi przez Krym – nie następuje.
    W miejsce tego mamy ujadanie przeciw FR.
    Proponuję zadbać o jakieś wyważenie opinii zamiast próbować ujadać razem ze sforą.

    1. „Odebrano Serbom na podstawie referendum ich kolebkę państwowości – Kosowo, przy aprobacie wszystkich gadających głów w UE+USA.”

      Tam nie było żadnego referendum. Bandyci z NATO po prostu oderwali prowincję od Serbii, dla niepoznaki stworzyli „protektorat administrowany przez ONZ” a utrzymywany finansowo przez UE, a następnie oddali władzę innym bandytom z UCK.

  2. Co ma wojna na Bałkanach do zajęcia Krymu? Nudzi mnie już to odpowiadanie na każdy zarzut wobec Rosji: „A NATO i UE 40 lat temu zrobiło gorzej”. Podział innego, skonfliktowanego terenu to co innego niż okupacja. Niezmiennie dziwi mnie, że ludzie Pana pokroju wciąż domagają się rozbrojenia Polski, a najlepiej całego NATO, za to milczą na temat Rosji. Rosja nie musi się rozbrajać? Rosji nie ogarnęło militarne szaleństwo. A może wojska rosyjskie na terenie Polski wcale by Panu nie przeszkadzały. No bo to Rosja jest agresorem, Rosja najechała na Ukrainę i grozi najazdem na państwa bałtyckie, także zagrożenie z ich strony wcale nie jest „rzekome”. Jakby Pan miał obstawiać to kto prędzej zaatakuje? Rosja NATO czy NATO Rosję? To chyba oczywiste, że nie mamy tego w planach.

  3. Z Ruskimi, nawet jak nie ubije się interesu, to choć można wypić. Wszak Bracia Słowianie.
    Z dzikimi Zapadczikami nawet wypić się nie da, zbyt prymitywni.

  4. Smugi kondensacyjne raczej ;) „Wizja Polski jako państwa niezaangażowanego w żaden pakt militarny, na terytorium którego nie mogą stacjonować obce wojska czy być instalowane elementy infrastruktury wojskowej, powinna mieścić się w lewicowym kanonie wyobrażalnych możliwości.” Dokładnie, tym bardziej, że nigdzie nie słyszałem, nawet w Gazecie Wyborczej i TOK FM, by Rosja wysuwała jakiekolwiek żądania terytorialne wobec Polski. Choć ziemie zachodnie i północne sprezentowała nam w zupełnie innych warunkach geopolitycznych. Podobnie jak Krym Ukrainie.

    1. ps. wyobrażanie sobie, że Rosja ma wobec Polski jakieś zakusy, służy Polakom wyłącznie do poprawy samopoczucia, bo wtedy byłby ktoś, dla kogo mielibyśmy cokolwiek wartościowego… prawda jest niestety taka, że nawet Rosja ma dziś Polskę głęboko w zadzie i na nic tu u nas nie dybie, ani na terytorium, ani na ustrój, ani na sukcesy gospodarcze… a na Krymie ma po prostu swą bazę wojskową, której los stał się niepewny

  5. Stop Wojnie i militaryzacji!
    Ps. Pewien wybitny fizyk powiedział: „Nie wiem czym będą się bić w III wojnie światowej, ale na pewno wiem czy będa się bić w IV…KIJAMI”.
    Do refleksji!
    Pozdro.

  6. krytyka polityczna jest na garnuszku departamentu stanu, więc trudno się dziwić że ujadają jak im sponsor każe

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Ruski stanął okoniem

Gdy się polski inteligencik zeźli, to musi sobie porugać kacapa. Ale czasem nawet to mu ni…