W Warszawie demonstrowało dzisiaj, według rachub organizatorów protestu, ponad 50 tys. ludzi. Wściekłych, zdeterminowanych, przestraszonych. Ludzi, którzy mimo lejącego deszczu wyszli na ulicę – bo boją się o swoich uczniów, swoje dzieci, swoje miejsca pracy, jakość tego, czym się na co dzień zajmują. Nie chcą chaosu, pisowskiej indoktrynacji, marnotrawienia lat własnej ciężkiej harówy, czyli przeznaczonych do likwidacji gimnazjów, jednego z czworga brzydkich dzieci Jerzego Buzka, które dzięki wysiłkom kadry nauczycielskiej i strumieniowi pieniędzy z Unii Europejskiej funkcjonują dzisiaj znacznie lepiej niż np. szkoły podstawowe. Nauczyciele coraz głośniej mówią o strajkach, które oczywiście są ostatecznością i – jak zawsze w przypadku pracowników kluczowych usług publicznych – bronią obosieczną, być może jednak jedyną, która pozwoli na zatrzymanie minister Zalewskiej.
Gdzie w obliczu takiej fali społecznego gniewu i oburzenia kolejnej grupy społecznej, niezmiernie istotnej dla funkcjonowania państwa i społeczeństwa, są rządzący? Ano, w Łagiewnikach, intronizują Jezusa na króla Polski. Przyznaję się bez bicia, że nie śledziłam postępów ruchu, który stoi za dzisiejszym tematem dnia telewizji publicznej – kiedyś spotkałam na Krakowskim Przedmieściu niewielką grupę osób w zabawnych, czerwonych pelerynach ze sztucznego jedwabiu; ktoś kiedyś w ramach zabawnej anegdoty opowiadał, że w kwestii intronizacji istnieje poważny spór – są wśród czerwono-pelerynkowców zwolennicy intronizacji całego Jezusa i są tacy, którzy chcieliby intronizować tylko jego serce; ci drudzy mają po swojej stronie również protekcję wspólnot maryjnych, a także media ojca Rydzyka. Pierwszym swego czasu gorąco kibicował wyklęty ksiądz Natanek. Traktowałam to jako żart, kabaret. Okazuje się, że dla ekipy rządzącej jakieś symboliczne zabawy i gesty są sprawą znacznie większej wagi niż wściekłe protesty największego związku zawodowego w Polsce, jakim wciąż pozostaje ZNP.
Minął zaledwie rok od przejęcia władzy przez Prawo i Sprawiedliwość, a partia ta już zdążyła zapomnieć, dzięki czemu wygrała wybory. Tak naprawdę nie chodziło przecież o 500+ ani o kwotę wolną, smoleński wrak raczej przeszkadzał niż pomagał, płomienne przemówienia Szydło o odnowie transportu publicznego czy górnictwa i odzyskiwaniu godności miały w gruncie rzeczy na parlamentarne zwycięstwo wpływ drugorzędny. Kaczyński wygrał, bo ludzie nie byli już w stanie znieść arogancji Platformy Obywatelskiej. Mieli dość reform – takich, jak choćby ta emerytalna – przeprowadzanych kompletnie wbrew społeczeństwu, dość ignorowania głosu społeczeństwa, traktowania wszystkich tych, którzy podnoszą sprzeciw z pogardą i lekceważeniem. Ludzie, których ta reforma dotyczy – a więc nauczyciele i inni pracownicy oświaty, ale także miliony dzieci i rodziców, zapamiętają sobie, w jaki sposób się z nimi negocjuje, tak jak zapamiętały to sobie tysiące kobiet, biorących udział w Czarnych Protestach, które Witold Waszczykowski nazwał „zabawą”, tak jak opiekunowie osób niesamodzielnych, z którymi władza po prostu nie rozmawia. Wbrew temu, co się wydaje Jackowi Kurskiemu, problemy nie znikają, jeśli nie zostaną wspomniane w mediach publicznych, a za każdą kroplę deszczu, która spadła dzisiaj na związkowe kamizelki w stolicy, przyjdzie PiS-owi zapłacić, tak jak Platforma 25 października uregulowała wreszcie rachunki za reformę emerytalną, pałowanych górników, umowy śmieciowe i zamrożone płace w budżetówce. Pycha zawsze ostatecznie kosztuje najwięcej.
Demokracja czy demokratura
Okrzyk „O sancta simplicitas” (o święta naiwności) wydał Jan Hus, czeski dysydent (w dzisi…
Przecież w tej całej zadymie nie chodzi o wykazanie, że system 3-stopniowy góruje nad 2-stopniowym, a o dokopanie za wszelką cenę.
Jakość edukacji to panowie i panie rządzący mają w ,,,dużym poważaniu”. ich stać na zachodnie prywatne szkoły dla własnej progenitury.
Ważne jest aby nadal ,,móc zaistnieć”, ,,zasiadać” ,,zarządzać” – słowem czerpać prywatne korzyści z państwowej kasy częstokroć będąc większym ,,Misiewiczem” niż ci obecnie przy korycie.
Najbardziej o etaty boją się dyrektorzy, którzy po zmianie miejsca pracy zostaną zdeklasowani. Reszcie to obojętne – ktoś musi przecież wyrobić tę samą pulę godzin. Natomiast obywatele powinni być zadowoleni, zamiast dawać się ponieść obłudnym libertarianom. Powrót do systemu 8+4 oznacza redukcję zbędnej biurokracji – mniej dyrektorów, zastępców, sekretarek itd. Zaoszczędzone w ten sposób pieniądze można by przeznaczyć na większe dotacje dla szkół i/lub skromniutki wzrost wynagrodzeń nauczycieli. No ale libertarianie tego już nie poprą, więc naiwniacy dalej będą uważać obronę stołków dyrektorskich za swój własny interes…
Gwarantuje, ze za 3 lata wyborcy zapomna, dlaczego 4 lata wczesniej glosowali na PIS. Problemem jest brak realnej alternatywy na scenie politycznej.
No niestety protest w mojej mieścinie tzw. lud ulicy określił tak jak zwyczajowo określa się protesty KOD. Jątrzą i jątrzą. Ten Broniarz to chyba już ze 40 lat jest szefem ZNP. Przyspawał się do stołka jak ci z KOD i żal mu odejść. A po co te liberały gimnazja wprowadzali? Oczywiście zapominają, że w koalicji z wielkim reformatorem Buzkiem był wtedy PIS.
Także PIS we wsiach i małych miasteczkach górą.
Patrzenie na społeczeństwo przez pryzmat warszawy to więcej niż lekkie nieporozumienie. Nauczyciele protestują bo boją się o etaty, gimnazja to był zły pomysł i zdecydowana większość przytoczonych tu rodziców popiera ich likwidację. „Pycha zawsze kosztuje najwięcej” oj jakie to prawdziwe gdy chodzi o brak Lewicy w sejmie.