W Szkole Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk odbył się wykład lewicowego filozofa, wieloletniego aktywisty i komunisty Antonio Negriego pt. „Poza sferę publiczną. W stronę tego, co wspólne”.
W trakcie wykładu Negri odniósł się do sytuacji Europy nękanej nie tylko kryzysem gospodarczym, ale również największym od czasów II wojny światowej kryzysem migracyjnym. Filozof wezwał do zintensyfikowania wysiłków na poziomie międzynarodowym na rzecz odbudowy socjalistycznego projektu europejskiego, opartego na solidarności, walce z wyzyskiem i powszechnym dobrobycie.
Odnosząc się do najnowszej historii walk pracowniczych w Europie, ruchów „Arabskiej Wiosny” oraz protestów spod znaku „Occupy”, Negri stwierdził, że następnym niezbędnym krokiem, który podjąć powinny ruchy antykapitalistyczne, powinien być transnarodowy europejski strajk społeczny. Przez to pojęcie rozumiał akcję protestacyjną pracowników na umowach tymczasowych, pracowników samozatrudnionych, niezrzeszonych w związkach zawodowych. Taki strajk ma być nie tylko narzędziem skutecznego oporu wobec nowych form wyzysku, ale również platformą organizacji prekariatu.
– Organizacja uciśnionych pracowników rodzi się poprzez walkę i tylko poprzez proces organizacji z rozproszonych pracowników może powstać spójna, świadoma swoich interesów klasa – mówił włoski filozof.
Negri przebywa z wizytą w Polsce wraz z francuską filozofką Judith Revel. Ich wykłady są poświęcone koncepcji dobra wspólnego, które wymyka się tradycyjnemu podziałowi na sferę publiczna i prywatną. Jest to nowa propozycja radykalnej zmiany społecznej, nakreślona z pespektywy komunistycznej. Wraz z Michelem Hardtem zaprezentowali szkic tego projektu w książce „Rzecz-pospolita”.
Antonio Negri jest nie tylko filozofem, ale też pisarzem i aktywistą politycznym. W latach 70. był działaczem ruchu robotniczego i autonomistycznego. W roku 1979 został aresztowany za działalność polityczną. W 1983, przebywając w więzieniu, wybrany został posłem do parlamentu z list Partii Radykalnej. Korzystając z przysługującego mu immunitetu udał się na emigrację do Francji, gdzie kontynuował prace naukową. W 1997 dobrowolnie powrócił do Włoch, by odbyć resztę wyroku. W areszcie domowym spędził 6 lat. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych współczesnych przedstawicieli marksizmu. W Polsce ukazały się cztery książki jego autorstwa. Napisane wspólnie z Michalem Hardtem „Imperium” (2005) oraz „Rzecz-pospolita” (2012), a także „Powrót. Alfabet biopolityczny” (2006) i „Goodbye Mr Socialism” (2008).