5 października Lewica spotkała się w Katowicach na swej kolejnej konwencji. Zaprezentowała udanie pakiet propozycji, dzięki którym można będzie stawić czoła największym problemom Polski.
W Katowicach lewica sięgnęła po swojego prezydenta, Aleksandra Kwaśniewskiego, który przełamał swoje proliberalne sympatie, by wspomóc swoich byłych towarzyszy z SLD i nowych członków lewicowego ugrupowania. Kwaśniewski miał dobre wystąpienie, w którym odwołał się do swojej zwycięskiej kampanii prezydenckiej, zapewne, by wlać nieco ducha w serca Lewicy oraz przedstawił się jako zwolennik ochrony klimatu i konieczności wymiany politycznych prawicowych elit, które do tej pory rządzą Polską. Bronił swoich osiągnięć, co zrozumiałe, przeskakując lekko nad neoliberalnymi grzechami swego ugrupowania, co też wytłumaczalne.
Były prezydent wyraził uznanie dla liderów poszczególnych lewicowych ugrupowań, że potrafili stworzyć jedność na lewicy.
Po nim kolejne dobre wystąpienie miał Włodzimierz Czarasty, który poza polemicznymi akcentami pod adresem swoich przeciwników politycznych, przedstawił założenia polityki senioralnej, którą chciałaby wprowadzać lewica. Zapewnił, że żadne prawa nabyte nie zostaną w Polsce nikomu odebrane, jak to czyniła PO i PiS.
Adrian Zandberg mobilizował zwolenników i wahających się wyborców do głosowania na lewicę, Anna Maria Żukowska zachęcała do obrony praw kobiet i deklarowała, że lewica o nich nie zapomni, zaś Robert Biedroń przypominał o nepotyzmie i tworzeniu ludzi gorszego sortu przez PiS.
Katowicka konwencja pokazała, że Lewica jest dobrze przygotowana do kampanii wyborczej, wyborów i do zaznaczenia swej roli w nowym parlamencie.