Nazi-nostalgicy z krajów ościennych pokochali polską stolicę i coraz chętniej przyjeżdżają tu głosić publicznie swoje „analizy”. Nie ze swojej inicjatywy – bywają zapraszani.
Rok temu Fundacja Otwarty Dialog sprowadziła do Warszawy ukraińskiego Artema Luczaka, dumnego przedstawiciela skrajnie nacjonalistycznego Prawego Sektora – koalicji tamtejszych nazistowskich kanap, teraz do przedstawicieli tego samego nurtu odwołują się ośrodki pro-rosyjskie.
W siedzibie Domu Przyjaźni Polsko-Rosyjskiej, w centrum Warszawy, przeprowadzono 19 czerwca – jak piszą na portalu Facebook organizatorzy – „debatę geopolityczną” zatytułowaną „Polska i Niemcy w dobie hegemonii USA – razem czy przeciw sobie?”. Na pozór nic szczególnego, choć wyraźnie wyeksponowana kwestia amerykańskiego imperializmu przykuwać miała zapewne uwagę osób, których myślenie plasuje się poza głównym nurtem czyli „Gazetą Wyborczą” lub „W Sieci”.
Panelistami byli Mateusz Piskorski, polski „ekspert” RT.com i szef partii Zmiana, która znana jest między innymi ze ścisłej współpracy z kadrą narodowosocjalistycznej kanapy zwanej Falangą. Zresztą rzeczona konferencja jest kolejnym tego przykładem. Na portalu Facebook, oficjalnym organizatorem konferencji był X-portal, czyli najważniejsza platforma propagandowa tej młodzieżowej gromady, a przewodniczący Falangi – Bartosz Bekier – również zasiadł za prezydialnym stołem.
Tuż koło niego siedział główny interlokutor Piskorskiego – niemiecki neo-nazista, Manuel Ochsenreiter.
Postać to wyjątkowa. Niskiej próby międzynarodowy rozgłos zyskał podczas relacjonowania dla RT antymuzułmańskich demonstracji w Niemczech, które przetoczyły się przez ten kraj kilka miesięcy temu i towarzyszących im zamieszkom. Zresztą wydaje się, że Ochsenreiter był do tej roli niejako predysponowany, gdyż to właśnie jego środowisko większość tych „patriotycznych” spędów organizowało.
To prominentny działacz tzw. nowej niemieckiej prawicy. Początkowo zajmował się głównie twórczością publicystyczną. Od połowy pierwszej dekady wieku był ważnym dziennikarzem niemieckiego pisma nazi-nostalgicznego „Deutsche Militärzeitschrift” (niemiecki dziennik wojskowy), który – jak możemy przeczytać na stronach Wikipedii – „kieruje swoje przesłanie do ludzi, których interesuje doświadczenie pokolenia II wojny światowej, a także dzisiejszych żołnierzy i rezerwistów Bundeswehry”. Dwumiesięcznik ten jest także jedną z najważniejszych ekspozytur prawicowego rewizjonizmu historycznego w RFN (Geschichtsrevisionismus, tamtejsza wersja PiS-owskiej polityki historycznej). Jego wydawcą jest Dietmar Munier, prawicowiec o poglądach zbieżnych z tymi, które nad Wisłą głosi Henryk Pająk (także negacjonizm holokaustu).
Swój dziennikarski warsztat Ochsenreiter szlifował tam do 2011 roku. Później Munier powierzył mu pieczę nad nowym pismem „Zuerst!” (Najpierw), które jest w tej chwili najważniejszym medium wspomnianej skrajnej niemieckiej prawicy. Motto tego magazynu brzmi: „Niemieckie pismo Zuerst! zawsze służyć będzie niemieckim, a nie obcym, interesom”. Już po wydaniu pierwszego numeru w 2009 roku Bundes Verfassungsschutz (urząd ochrony konstytucji, faktycznie niemiecki wywiad polityczny) oznajmił, iż publikacje zawarte w piśmie są niezgodne z polityką denazyfikacji obowiązującą od czasu zakończenia drugiej wojny światowej.
Manuel Ochsenreiter i Mateusz Piskorski znają się zapewne także ze współpracy z telewizją RT, w której ten pierwszy pełni także – dzięki swemu jednoznacznemu stosunkowi do Izraela – rolę jednego z ekspertów ds. Bliskiego Wschodu. Portal Stop Nacjonalizmowi donosi również, że obaj odwiedzili w tym samym czasie konferencję władz irańskich pod tytułem Nowy Horyzont w dniach 27 września – 1 października 2014. „Uczestniczyło w niej ponad 30 osób dyskutujących tematy takie jak: „Syjonistyczny spisek 9/11″ i „Lobby izraelskie w różnych krajach”. Wśród gości znajdowało się wielu neofaszystów z Europy, którzy wspierali politykę rosyjską na wschodzie Ukrainy”.
Warto dodać, iż w ubiegłym roku brandenburskie środowiska antyfaszystowskie rozpoczęły kampanię świadomościową dot. działalności Manuela Ochsenreitera. Polega ona przed wszystkim na informowaniu organizacji i ludzi, z którymi się on spotyka kamuflując swoje prawdziwe poglądy, o jego przekonaniach dotyczących Żydów, III Rzeszy, holokaustu itd.
