Lewica 11 listopada: pomnik Ignacego Daszyńskiego odsłonięty, przeszedł kolorowy marsz

W stulecie niepodległości na warszawskim Placu Na Rozdrożu odsłonięto pomnik socjalistycznego działacza, premiera rządu lubelskiego, współzałożyciela PPS, kawalera Orderu Orła Białego (pośmiertnie). Krótko potem z Placu Unii Lubelskiej ruszył kolorowy pochód pod hasłem Za Wolność Naszą i Waszą.

Osoba wielkiego socjalisty połączyła polityków III RP, których nigdy nie można by podejrzewać, że będą w stanie wspólnie wystąpić gdziekolwiek bez pyskówek i zajadłych kłótni. Byli pod pomnikiem m.in. Aleksander Kwaśniewski, Jerzy Wenderlich, Ryszard Kalisz, Adrian Zandberg, minister kancelarii prezydenta Andrzeja Dudy, Wojciech Kolarski, wicepremier i minister kultury Piotr Gliński, wicemarszałek Senatu Bogdan Borusewicz, wicemarszałek Sejmu Małgorzata Kidawa-Błońska. Wszyscy przemawiający podkreślali, że postać Ignacego Daszyńskiego powinna być wzorem dla obecnych polityków jak należy walczyć o wyznawane wartości jednocześnie unikając zapiekłości i mowy nienawiści.

Odczytano list prezydenta Andrzeja Dudy, w którym nie zabrakło małych kłamstewek, jakoby nazwisko Daszyńskiego w PRL próbowano zamazać i zapomnieć. Minister Gliński wspominał o cennych wartościach socjalizmu i demokracji, Kwaśniewski o jednoczeniu się lewicy, Czarzasty o prawach człowieka i mniejszości, Zandberg o świeckim państwie. To tym bardziej warta oceny sytuacja, jeżeli zważyć, że za kilka dni ci sami politycy skoczą sobie do oczu używając niewybrednych słów i poniżających porównań.

W kilkusetosobowym tłumie widać było flagi partii Razem, SLD, PPS i innych ugrupowań lewicowych.

Pomnik Ignacego Daszyńskiego stojący w na tzw. Trakcie Królewskim łączącym Wilanów z Zamkiem Królewskim jest ostatnim z serii monumentów poświęconym postaciom związanym z odzyskaniem niepodległości przez Polskę. Twórcą pomnika jest znany rzeźbiarz krakowski, profesor ASP w Krakowie Jacek Kucaba. Na jego stronie można przeczytać: „W rzeźbie każdy widzi to, czym sam emanuje, w każdej odbija się twarz tego, który je ogląda. …”.

Krótko po zakończeniu przemówień pod pomnikiem z Placu Unii Lubelskiej ruszył marsz Za Wolność Naszą i Waszą, organizowany przez antyfaszystów. Pierwszy raz w historii tego typu przedsięwzięć miał on formułę radosnego street party. Chociaż taka koncepcja wzbudziła pewne wątpliwości, frekwencja była niezła: sprzeciwić się faszyzmowi i nacjonalizmowi, a upomnieć o wolność i równość dla wszystkich przyszło kilka tysięcy osób. Otwierająca marsz członkini kolektywu Syrena mówiła o tym, że prawdziwą niepodległość posiadają w Polsce głównie biali mężczyźni. Każdy zaś, kto jest w jakiś sposób inny – kobiety, mniejszości etniczne, osoby LGBTIA – spotyka się z próbami ograniczenia wolności i różnymi formami dyskryminacji.

W myśl historycznego hasła „za naszą i waszą wolność” podczas marszu solidaryzowano się z walczącymi obecnie o własne, sprawiedliwe państwo Kurdami. Przypominano także, jak straszne krzywdy wskutek faszyzmu ponieśli mieszkańcy Warszawy i wszyscy Polacy. Manifestujący, łącząc sprawy wolności i równości, domagali się także respektowania praw pracowniczych czy lokatorskich.