Kiedy Aung San Suu Kui w 1991 r. dostała Nagrodę Nobla, świat był zauroczony jej wdziękiem i romantyczną walecznością na rzecz sprawiedliwości. Upór drobnej kobiety ucieleśniał ów manichejski świat jasnych przeciwstawień, który tak lubią media. Aung San Suu Kui była żywą zapowiedzią „demokracji” pełnej uniwersalnych wartości, a krwawa wojskowa junta, której się przeciwstawiała, odgrywała rolę jej antytezy.
I oto grupa laureatów Pokojowej Nagrody Nobla, wśród których nie ma Lecha Wałęsy, też minionego „wzoru dla świata”, pisze do Rady Bezpieczeństwa ONZ, bo jest oburzona postawą Birmanki, inni sugerują nawet odebranie jej owej Nagrody, a Unia Europejska zastanawia się z kolei nad odebraniem jej Nagrody Sacharowa. Co się stało?

W Birmie (Mjanma) też w końcu doszło do rodzaju „okrągłego stołu”. Wojskowi zauważyli, że jeśli dodać to, co lubi Zachód, do tego co już funkcjonuje, symboliczna teza Aung San Suu Kui połączona z antytezą ich władzy wystarczy na syntezę, którą świat przełknie bez problemu. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i inne kraje zachodnie przywitały już „demokratyczną” Birmę zyskownymi inwestycjami, nastąpiło „otwarcie na świat” i wszystko miało być pięknie. Birma pod nową nazwą zmieniła się z uciskanego kraju w „wolny” ośrodek najdzikszego, morderczego nacjonalizmu i rasizmu (pisaliśmy o tym tutaj), tyle, że firmowała to Pokojowa Nagroda Nobla, dziś szefowa birmańskiej dyplomacji i rzeczniczka rządu.

Jutro, we wtorek 19 września, Aung San Suu Kui miała przemawiać przed Zgromadzeniem Ogólnym ONZ, ale postanowiła zostać w kraju, by uniknąć międzynarodowych nieprzyjemności. Zamiast tego przemówi w telewizji do swego narodu i nie tylko sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres będzie czekał na zmianę jej haniebnej postawy. Nadzieje, że jednak ujmie się za niewielką mniejszością Rohingja, ofiarą bezwzględnej czystki etnicznej, nie jest przesadnie wielka. Birmańscy buddyści, którzy skręcili w stronę czystego faszyzmu, nie chcą widzieć Rohingja w swoim kraju i już. Pani Aung San Suu Kui jest buddystką i nacjonalistką: może coś symbolicznego im zaoferuje, ale raczej ponowi swe rytualne oskarżenia o terroryzm, tak przydatne, gdy nie chce się „uchodźców”.

Bo kiedy nie ma uchodźców, celu jednoczącej naród nienawiści, trzeba ich stworzyć. Rohingja w 1982 r. zostali grupowo pozbawieni obywatelstwa i uznani za nielegalnych imigrantów, choć mieszkają w Birmie od stuleci. Jako innowierców pozbawiono ich wszelkich praw. Nie mogą korzystać z edukacji, ani szpitali, nie mogą praktycznie nic, oprócz wegetacji we własnej grupie. Kiedy kilka lat temu wojskowi rozpoczęli systematyczną czystkę wypychając tę grupę etniczną do sąsiedniego Bangladeszu, pani Aung San Suu Kui klaskała. W Birmie zostało dziś mniej więcej połowa Rohingja, ale wojsko pali średnio trzy wioski dziennie i zwyczajnie morduje ich mieszkańców. Tysiące uciekinierów koczują w monsunowym błocie na granicy.
Rohingja dopiero w zeszłym roku utworzyli odziały samoobrony, by stać się tym bardziej „terrorystami”. Dziś w Dhace, stolicy Bangladeszu 20 tys. radykalnych muzułmanów domagało się wojny przeciw Birmie, w obronie Rohingja. Radykałowie, wcześniej nieznani w tym biednym kraju, to owoc zaangażowania Arabii Saudyjskiej i jej obskurnej odmiany islamu propagowanej siłą pieniędzy. Polityka birmańskich buddystów i islamistów z Bangladeszu zaczyna się ze sobą paradoksalnie zgadzać, kolejna wojna wisi w powietrzu. Dzięki m. in. Pokojowej Nagrodzie Nobla i bliskim sojusznikom „największej demokracji świata”. W jutrzejszym przemówieniu noblistki nie chodzi więc o jej wizerunek, tylko wizerunek naszego świata.

Komentarze

Redakcja nie zgadza się na żadne komentarze zawierające nienawistne treści. Jeśli zauważysz takie treści, powiadom nas o tym.
  1. A ja za to chciałem nawet wysłać list z wyrazami poparcia dla Aung San Suu Kyi i tamtejszej armii, że robią porządek z ichnią hołotą muzułmańskich gwałcicieli i morderców, ale niestety okazało się, że nie ma w Polsce ambasady tego zacnego kraju, któremu cześć i chwała ! Mam nadzieję, że dzięki takim akcjom buddyzm przestanie być wreszcie na Zachodzie religią zlewaczałych mentalnych kastratów – tak naprawdę to doktryna ”homofobiczna”, ”seksistowska” i ”reakcyjna” w najlepszym tego słowa znaczeniu, ”faszystowska” z punktu widzenia każdej czerwonej gadziny i stąd nie ma co ona wśród jej wyznawców szukać [ choć akurat w Mjanmie ściśle połączyła się z nacjonalizmem o wszakże silnie lewicowym zabarwieniu, nawet z pewnymi komunistycznymi naleciałościami ale to akurat dość typowy miks dla ”egzotycznych” ruchów III-światowych ]. Sam tekst to stek bredni stanowiących kompletnie zakłamany agitprop podobnie jak te o Korei Płn. – nic o brytyjskich imperialistach, którzy sprowadzili muzułmanów do Mjanmy by za ich pomocą ciemiężyć miejscową buddyjską ludność i ich wciąż barbarzyńskim postępowaniu wobec niej także dziś itd., szkoda z tym polemizować.

  2. Użalającym się nad biednymi (jak zawsze) muzułmanami, którym autochtoni nie chcą oddać swojej ziemi zalecam wpisanie w googla „masakry arakańskie”
    Może stanie się jasne, dlaczego Birmańczycy nie przepadają za szmatogłowymi,,,

  3. Co tam Noblistka o wdzięcznym nazwisku Peggy Suu — jeden afro-amerykański mąż stanu o ksywce Bambo Obama nie tak nabroił i nie tylu ludzi posłał do piachu a cieszy się szacunkiem wszystkich lewaków świata, nikt go nie ściga ani nie chce pozbawiać tytułów, jakeś czarny z jankesowa to wolno ci więcej a nawet wszystko!!!!!

  4. Sytuacja w Birmie (Mjanma) i wokół mniejszości Rohingja jest chyba bardziej skomplikowana, niż przedstawiają to zachodnie, w tym i nasze media. Stosunek Zachodu do Birmy nie zmienił się z powodu „nawrócenia się” tamtejszej junty. Ona rzeczywiście lekko spuściła z tonu, ale głównym „dopingiem” powodującym przychylność Zachodu, było coraz większe zaangażowanie gospodarcze ChRL w tym kraju, do czego oczywiście Zachód nie chciał dopuścić. Ale w konfrontacji z Chinami niemal na ich podwórku Zachód ma za krótkie łapki, więc robi to, co umie, czyli kolejny wariant „kolorowej rewolucji”, przećwiczonej już w Europie czy Afryce. A sytuacja tam jest bardzo sprzyjająca, wrogość etniczna czy religijna doskonale się do tego nadają. Sytuacja chyba lepsza do tego celu, niż w byłej Jugosławii.
    A Rohingja, którzy nie są takimi aniołkami – jak to z wyznawcami Allaha bywa – zostali wykreowani na męczenników. Ich pech polega na tym, że bez własnej woli stali się narzędziem walki o wpływy między Chinami i Zachodem.

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Ruski stanął okoniem

Gdy się polski inteligencik zeźli, to musi sobie porugać kacapa. Ale czasem nawet to mu ni…