Zmarła wieloletnia dyrektor Zespołu Zespołu Badań nad Ubóstwem w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN oraz bliźniaczego instytutu na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.
Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi w 2010 roku. Spis organizacji, z którymi współpracowała przez lata, dzieląc się swoją wiedzą i determinacją badawczą, ma imponująca objętość. Pomagała licznym fundacjom służącym dzieciom, była związana z Polską Akcją Humanitarną, biurami Rzecznika Praw Dziecka oraz Rzecznika Praw Obywatelskich, a także Krajowym Funduszem na Rzecz Dzieci.
Zajmowała się socjologia kultury. Była redaktor naczelną „Kultury i Społeczeństwa”, przyczyniła się do wydania w Polsce „Wolnej kultury” Lawrence’a Lessinga. Swoim postepowaniem potwierdzała teoretyczne postulaty np. umieszczała w internecie swoje książki na otwartej licencji.
Jednak najbardziej znana pozostanie z badań nad ogromem biedy i wykluczenia społecznego. Jej najbardziej znana publikacja to „Zrozumieć biednego. O dawnej i obecnej biedzie w Polsce”. Jak wszystkie książki prof. Tarkowskiej, można przeczytać ją za darmo online (tutaj).
”Jako socjolog od wielu lat zajmuję się biedą, ale wydaje mi się, że jako społeczeństwo za mało o niej wiemy. We wrześniu wygłaszałam na konferencji referat na temat życia bez pracy, a bieda w Polsce jest bardzo silnie związana z bezrobociem. Cytowałam pamiętniki bezrobotnych i wywiady. To bardzo poruszające materiały. Jeden z kolegów powiedział w dyskusji, że uprawiam socjologię lamentującą. Wydaje mi się, że często wypieramy wiedzę o biedzie ze świadomości. Obserwuję karierę medialną, jaką zrobiła Diagnoza [badania prof. Czapińskiego – przyp. KW], i zastanawiam się, czy to też nie świadczy o tym, że nie chcemy słuchać o biedzie. Każdy woli dobre wiadomości” – mówiła w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” już przed 10 laty.
[crp]