Rodzice licealistów z wschodnio-południowych Niemiec nie zgodzili się na „przerabianie” przez uczniów Dziennika Anny Frank, młodej Niemki-żydówki, która umarła na tyfus w obozie koncentracyjnym Bergen-Belsen w marcu 1945 r. Sławny Dziennik obejmuje wojenne lata w Amsterdamie, kiedy dziewczyna wraz z rodziną musiała się ukrywać. Zdaniem rodziców licealistów i skrajnie prawicowej Alternatywy dla Niemiec (AfD), książka jest „jednostronna” i „przestarzała”.
Studiowanie zapisków Anny Frank miało poprzedzać wycieczkę do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Ten drugi element też zresztą nie wywołał zachwytu rodziców, których zdaniem o Holokauście „za dużo się mówi”. Do dyrekcji szkoły i kuratorium zaczęła wpływać korespondencja obywateli oburzonych proponowaniem Dziennika Anny Frank, przełożonego na 70 języków literackiego pomnika żydowskiego losu czasów wojny. Według rodziców, dziewczyna miała zbyt wycinkowy punkt widzenia, by na podstawie jej książki wyrabiać sobie opinię o epoce.
Pytany przez dziennikarzy dyrektor frankfurckiego Ośrodka Anny Frank mówił, że nie jest zaskoczony tą wiadomością: „problem dotyka całego społeczeństwa”. „To się nie pojawia jedynie ze strony rodziców, ale też nauczycieli, dyrektorów szkół i młodzieży” – wyjaśnił. Regionalna Alternatywa dla Niemiec od swego powstania w 2013 r. prowadzi konsekwentną politykę historyczną: marginalizuje Holokaust i nie bywa na uroczystościach ku pamięci.
Na ogół kadry AfD powtarzają, że historia Niemiec jest bardziej chwalebna niż 12 lat nazizmu, były błędy i wypaczenia, lecz Wehrmacht był dobry, a „obrzydliwy” pomnik ofiar Holokaustu w Berlinie „to wstyd”. Program partii, która stała się znaczną siłą polityczną u naszych sąsiadów, otwarcie przewiduje drastyczne ograniczenie nauczania historii europejskich Żydów. Władze ogłosiły, że Dziennik Anny Frank pozostanie w programie nauczania.