Odkąd zawodowy poskromiciel Kaczyńskiego, Donald Tusk przeprowadził się do Brukseli i nie przygotował do tej roli swojego zdolnego następcy, zwolennicy zjednoczonej opozycji poszukują zbawiciela na białym koniu. Dotychczasowi kandydaci spadali z siodła, zanim na dobre się na nim rozsiedli: Mateusza Kijowskiego niezapłacone alimenty i przywłaszczone fundusze KOD-u, Ryszarda Petru – portugalska eskapada i ogólna niekompetencja… Aż wreszcie wydaje się, że obóz anty-PiS znalazł swojego przyszłego Dalajlamę w nieco zapomnianym mieście na Pomorzu – w Słupsku.

Kiedy jakiś czas temu zastanawiałem się nad perspektywami Roberta Biedronia w ogólnopolskiej polityce, diagnozowałem, że prezydent Słupska znajduje się między ludem a salonem. Ma do wyboru albo przełamanie duopolu PiS-PO poprzez objęcie przywództwa na lewicy, albo wejście w buty nowego poskromiciela Kaczyńskiego. Dziś coraz więcej wskazuje na to, że Biedroniowi bliżej do tej drugiej opcji. Świadczy o tym nie tylko współpraca z jaskiniowym wolnorynkowcem, Leszkiem Balcerowiczem, ale i najnowszy wywiad, jakiego Biedroń udzielił „Super Expressowi”. Polityk zaprezentował się w nim jako samozwańczy lider zjednoczonej opozycji i zaprosił do Słupska na rozmowy przy okrągłym stole liderów ugrupowań neoliberalnych (Grzegorza Schetynę, Katarzynę Lubnauer, Ryszarda Petru), pomijając przy tym lewicę.

Biedroń deklaruje, że chce zakończyć wojnę polsko-polską, wojnę PiS i PO, ale trzeba przyznać, że osobliwa to propozycja przerwania konfliktu, w której rozjemca planuje stanąć na czele dywizji jednej ze stron, by pokonać drugą. Biedroń nie ukrywa bowiem, że zależy mu przede wszystkim na odsunięciu PiS od władzy. Nie wyjaśnia jednak, jaka korzyść miałaby płynąć dla lewicy z powołania neoliberalnego rządu sformowanego przez obecną opozycję.

Można oczywiście deklarację Biedronia poczytywać jako sprytny wybieg. Być może to tylko puszczanie oczka do elektoratu anty-PiS i składanie liderom opozycji propozycji porozumienia, która jest dla nich nie do zaakceptowania. W ten sposób Biedroń może się zaprezentować jako polityk kompromisu, w przeciwieństwie do konkurencji, której zależy wyłącznie na zachowaniu swojego szyldu partyjnego.

Nawet jeśli tak jest – a tak właśnie sądzę – to wchodzenie do polityki w miejsce PO i Nowoczesnej, a nie w kontrze do obecnego podziału sceny politycznej, jednoznacznie obsadza Biedronia w pozycji „polskiego Macrona”. Tak jak obecny prezydent Francji, który startując bez zaplecza partyjnego, zdołał zdystansować kandydatów starych partii po to, by w drugiej turze zatrzymać liderkę Frontu Narodowego, Biedroń miałby zjednoczyć wyborców niechętnych PiS – od centroprawicy po lewicę – żeby zgładzić Kaczyńskiego.

Taki scenariusz byłby bardzo kłopotliwy dla lewicy w każdym z jej odcieni. Ruch Biedronia zablokowałby jej rozwój, ponieważ przyciągnąłby znaczną część elektoratu Razem i SLD, a sam – jako utworzony na gruzach anty-PiS – przybrał oblicze neoliberalne, podobnie jak ugrupowanie Macrona, przeciwko któremu protestują właśnie Francuzi (od kolejarzy przez linie lotnicze po studentów).

Wobec tego polska lewica potrzebuje raczej swojego odpowiednika Jean-Luca Melenchona – kogoś, kto dając odpór populistycznej prawicy, zaprezentuje jednocześnie alternatywę dla nadwyrężonego chwilowo polskiego neoliberalizmu.

Komentarze

Redakcja nie zgadza się na żadne komentarze zawierające nienawistne treści. Jeśli zauważysz takie treści, powiadom nas o tym.
  1. Trwa namaszczanie jedynie słusznej „lewicy”.Takiej co to PiS-owi nie zagrozi i dla PO będzie strawna. Takiej, którą Wyborcza pochwali, Krytyka Polityczna poprze a i TVN się pochyli z sympatią. Takiej,której Tomasz Lis nie zjedzie od razu, Dominika Wielowieyska zaprosi na rozmowę a Jacek Żakowski wspomni przyjaźnie w felietonach. Artykułami, programami, „sondażami”-stworzy się nową (starą) lewicę i wszyscy(no prawie) będą zadowoleni z tych 7% głosów.
    A warchołów, wichrzycieli, komuchów co by chcieli system zmieniać, złodzejską prywatyzację odkręcać, aferzystów karać, eksmisji na bruk zakazywać, biednym pomagać-pogonić! Bo przecież nie ma innej drogi jak ta ,którą idziemy.Od czasów św Leszka B.Który powróci-jako doradca nowego Prezydenta.

  2. Najwyraźniej redakcja Strajku cierpi na poważne braki. Brak wizji lewicy, skrzywienie wolnorynkowo-balceronowe powoduje brak refleksji nad bezpieczeństwem socjalnym współobywateli… To co zostaje w obliczu biedy?
    Marsze gejów i lesbijek, prawa uchodźców i kolorowych wszelkiej maści…
    Nie tędy droga panowie i panie redachtorstwo… O tym przekonały się jużugrupowania lewicowe Europy.

  3. Lewica ma to na co sobie zasłużyła(SLD). Uwagi słuszne . Wnioski nie do końca.SLD grabi sobie dalej promując na frontmena M.Jaruzelską która w żaden sposób nie odcina kleru od polityki. Już słychac głosy o następnej ,, ogórek,,. Co pozostało Biedroniowi , naciskanemu społecznie ???Co pozostało nam??Skoro opozycja sejmowa odcina sie od opozycji ulicznej , w strachu o utrzymanie przy korycie. Obatel Czarnecki przykładem co może sie z niektórymi stac , po kolejnych wyborach.

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Układ domknięty: Tusk – Trzaskowski

Wybór pomiędzy Panem na Chobielinie a Bonżurem jest wyborem czysto estetycznym. I nic w ty…