Tragifarsa, w której wystąpił przed komisją sejmową jeszcze wówczas kandydat na prezesa IPN, a dziś pełnoprawny prezes dr Jarosław Szarek, pokazała, że nowy szef IPN oszczędnie gospodaruje prawdą historyczną, co widać było wyraźnie na przykładzie odpowiedzi na pytania o Jedwabne. Dominujący ton komentarzy nieprzychylnych nowemu prezesowi z nadania PiS jest ogólnie dziś taki, że zachowanie Szarka to skandal i dowód na to, że jest i będzie powolny Kaczyńskiemu w takiej interpretacji historii, jaką mu nakaże prezes PiS.

To akurat zajmuje mnie najmniej. Bo nawet jeśli pan Szarek na kiwnięcie palcem za kilka dni wyzna z kamienną twarzą, że Powstanie Warszawskie zakończyło się zwycięstwem i wyzwoleniem stolicy przez powstańców, a 1 września polską granicę przekroczyli kulturalni niemieccy przedstawiciele Berlińskiego Teatru Opery i Baletu, by nieść nam kaganek oświaty i tylko przez przypadek od niego zajęły się piece Oświęcimia, nic mnie to nie wzruszy. Jeżeli ludzie o małym rozumku zechcą bezkrytycznie przyjmować oświadczenia funkcjonariuszy IPN, a sam Instytut traktować jako jedyne i wiarygodne źródło, to nikt na to nic nie poradzi. Uważam, że świadomi obywatele będą umieli samodzielnie znaleźć inne źródła, poczytać je sobie i samodzielnie wyciągnąć wnioski, a pozostałych do lektur i aktywności umysłowej zachęcić.

Uważam natomiast, że bezwarunkowe podporządkowanie się prezesa IPN prezesowi PiS jest zalążkiem powstania czegoś w rodzaju służby specjalnej z tą tylko fatalną różnicą, że pozostającą poza jakąkolwiek kontrolą. IPN, w odpowiednich warunkach i na zawołanie może być niesłychanie niebezpieczną bronią przeciwko nie tylko przeciwnikom politycznym, ale tak naprawdę przeciwko każdemu.

Wystarczy przypomnieć akcję posła Mularczyka z 2007 roku, kiedy Trybunał Konstytucyjny miał oceniać ustawę lustracyjną, zmienioną przez PiS. W nocy poseł PiS Arkadiusz Mularczyk przekopał się przez teczki SB z archiwum IPN i z trumfem oznajmił w dniu rozpoczęcia rozprawy, że dwaj sędziowie ze składu orzekającego powinni być odsunięci, ponieważ znalazł dokumenty wskazujące na ich współpracę z SB. Ówczesny prezes TK, Jerzy Stępin odsunął sędziów, lecz nie odwołał rozprawy, na co Mularczyk i jego koledzy z PiS liczyli. Potem okazało się, że jeden z sędziów (a to było w kwitach z IPN, które przeglądał Mularczyk) nie podjął żadnej współpracy, bo służby stwierdziły jego nieprzydatność z powodu jego kategorycznej odmowy, zaś w teczce drugiego sędziego nie było żadnych dokumentów poza kopią jego paszportu i kwitem napisanym ręką oficera SB z rzekomym pseudonimem sędziego i danymi oficera. Nic więcej. Nie jest możliwe, by poseł Mularczyk tego nie widział. On tylko, a przecież nie sam to wymyślił, rzucił podejrzenie. I dalej już poszło. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego byli skompromitowani.

Wtedy ta próba zamachu na TK nie udała się, ale mechanizm przecież się nie zmienił. Przy usłużnym prezesie IPN można będzie teraz znaleźć albo „znaleźć” dowolne papiery na każdego. Na każdego, powtarzam, bo nawet łaska późnego urodzenia nie będzie argumentem. „Nie znajdziemy nic na ciebie? To na ojca, dziadka, wujka, matkę znajdziemy na pewno… Potem już tylko, znanym sposobem, powielimy teksty o resortowych dzieciach i będziesz skończony”.  Taki będzie mechanizm szantażu. Nie sądzę, by znalazło się wielu, którzy będą potrafili się mu oprzeć w atmosferze linczu, panującej w Polsce.

Kaczyński ma od teraz prezesa IPN i nie zawaha się go użyć.

Komentarze

Redakcja nie zgadza się na żadne komentarze zawierające nienawistne treści. Jeśli zauważysz takie treści, powiadom nas o tym.
  1. Na tak optymistyczne przesłanie spróbuję popatrzć równie optymistycznie. Za jakieś 100 lat dociekliwi naukowcy, którzy opanują zawiłości ą, ę i innych kresek i zawijasów ze zdziwieniem przeczytają kilka różmych wersji tego samego wydarzenia. To dobra wiadomość, bo tylko wtedy rozkwitną badania naukowe nad historia dziwnego narodu, który po siedemdziesięciu latach pokoju sam zapragnął wojny, pragnąc kontynuować chwalebną tradycję narodowych powstań, źle przygotowanych wojen , kiedy nieliczna armia walczyła, często zwycięsko z przeważającym i lepiej uzbrojonym przeciwnikiem. I wtedy zza zasłony wyjdzie szlachetna postać największego śpiocha nocy stanu wojennego, konspiratora obalającego po 28 latach od obalenia obalony komunizm. To jedyny przypadek na świecie, że ten sam ustrój można obalic dwa razy. Nad Wisłą to nie takie dziwne. Na Belany też kompania jechała parostatkiem jak było coś do obalenie. A stąd beretem rzut na Żoliborz. Też piękna dzielnica.

  2. Niestety i na tym polu PO dała ciała. Mieli 8 lat aby z IPN zlikwidować, lub przewietrzyć i zrobić z niego jednostkę naukową z prawdziwego zdarzenia, ale bali się i za to zabrać. Tak więc za ich rządów IPN był pisowskim gniazdem os, a teraz stał się bombą z opóźnionym zapłonem.

    1. Platforma bała się zmienić cokolwiek, więc zmieniono platformę… że na gorsze? tak bywa, gdy w jakimś narodzie ławka rezerwowych krótka

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Ruski stanął okoniem

Gdy się polski inteligencik zeźli, to musi sobie porugać kacapa. Ale czasem nawet to mu ni…