To się stało tydzień temu: o trzeciej nad ranem 70 żołnierzy izraelskich wojsk okupacyjnych przyjechało do palestyńskiego Ramallah w 12 wozach pancernych, by porwać Chalidę Dżarar, deputowaną Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny, lewicową feministkę i reprezentantkę Palestyny w Radzie Europy. Powody osadzenia jej w izraelskim więzieniu są tajne, adwokaci nie mają do nich dostępu. Chalida Dżarar przebywała na wolności tylko osiem miesięcy.
Jej ostatnie więzienie – przez 20 miesięcy – było administracyjne, tj. bez przedstawienia zarzutów i bez sądu. Wcześniej odsiedziała 15 miesięcy za swą działalność polityczną po farsowym procesie przed izraelskim sądem wojskowym. Jej najnowsze uwięzienie pozostaje bezterminowe.
Podczas swych pobytów za kratami zajmowała się tajnym (gdyż zakazanym) kształceniem licealnym więzionych palestyńskich dziewcząt, dawała też wykłady o prawach człowieka. Siedzi, bo kiedy przebywa na wolności – choć w okupowanym kraju – pracuje na rzecz postawienia przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK) polityków izraelskich oskarżonych o zbrodnie wojenne. Jest członkiem palestyńskiej komisji ds. redagowania skarg do MTK w sprawach ataków izraelskich na Gazę, konfiskat ziemi, budowy kolonii żydowskich oraz masowych aresztowań i bezprawnego więzienia Palestyńczyków.
Blisko trzy setki organizacji, partii politycznych i ruchów ludowych z wielu stron świata zjednoczyło się, by domagać się uwolnienia deputowanej i przestrzegania jej praw podstawowych. Jej porwanie nastąpiło w okresie, gdy wielu torturowanych więźniów palestyńskich podjęło strajk głodowy. Zdaniem Sieci Solidarności z Więźniami Palestyńskimi, chodzi o kolejną próbę okupanta ataku na ludowe ruchy i palestyńskie kampanie polityczne, by je „zniszczyć poprzez strach, aresztowania i groźby”.
