Resort Zbigniewa Ziobry złożył coroczne sprawozdanie przed obliczem Senatu. Interesujące jest w nim to, jak często organy ściągania zakładały podsłuchy.
Okazuje się, że w 2019 roku niemal 6 tysięcy razy wdrażano procedurę inwigilacji, przede wszystkim podsłuchów. To nieco mniej niż w roku poprzednim, o 377. Część wniosków o kontrolę operacyjna została odrzucona: sądy nie zgodziły się inwigilację 25 osób, zaś prokuratura odrzuciła 103 wnioski.
Największe zapotrzebowanie na podsłuchy przejawiła policja i ona złożyła 4322 osób, z tego zaś wszczęto 1300 śledztw, co o niczym nie świadczy, ponieważ kontrole mogą trwać wiele miesięcy, a śledztwa wszczęte na podstawie uzyskanych danych mogą być podjęte w latach przyszłych. Drugą służba, która gustowała w podsłuchach i inwigilacji była Straż Graniczna, jednak ta i inne struktury nie informują, ile śledztw wszczęto na podstawie danych uzyskanych z inwigilacji w różnej formie. 384 osobami była na tyle zainteresowane Centralne Biuro Antykorupcyjne, że uznało za niezbędne wystąpić o podsłuchy i śledzenie podejrzanych.
Owiana ponurą sławą Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego wystąpiła o podsłuch w stosunku do 206 osób, a przynajmniej tyle oficjalnie zgłoszono. Służba Kontrwywiadu Wojskowego chciała dowiedzieć się czegoś z podsłuchiwania i inwigilacji 196 osób. Najmniej wścibska była Krajowa Administracja Skarbowa, która wystąpiła o opisane formy obserwacji zaledwie siedem razy. Jak informuje „Gazeta Wyborcza”, ani SOP, ani Biuro Nadzoru Wewnętrznego nie występowały o zgodę na podsłuchy i inwigilację, podobnie jak Agencja Wywiadu i Służby Wywiadu Wojskowego. A przynajmniej, jak słusznie wskazuje GW, brak jest oficjalnych danych o kontroli operacyjnej.
Dziewięć służb może stosować podsłuch. Do 5 dni za zgoda prokuratora, ponad pięć dni, za zgodą sądu. To jednak z podstawowych metod zbierania danych w walce np. z przestępczością zorganizowaną. Czy podsłuchy używane są w walce politycznej – tego na pewno nie ma w oficjalnych sprawozdaniach.