„Praktyka teoretyczna” nr 4/2018 Ksenofobia rozgościła się na dobre na zachodnich salonach, w debacie publicznej, retoryce politycznej i mediach głównego nurtu. Tak naprawdę nigdy ich na nie opuściła. Powojenny konsens antyfaszystowski i efekt dekolonizacji nie wyrugowały całkowicie stereotypów i uprzedzeń wobec mniejszości oraz społeczeństw niezachodnich. Niemniej w ciągu minionego ćwierćwiecza, gdy uprzedzenia te zaczęły się szerzyć pod postacią islamofobii, ich obecność w przestrzeni publicznej stała się bardziej bezwstydna. W odróżnieniu od innych form szowinizmu manifestowanie wrogości wobec muzułmanów na ogół uchodzi bezkarnie. W liberalnych i konserwatywnych mediach głównego nurtu o islamie i jego wyznawcach można mówić językiem, który wywołałby skandal, gdyby został użyty na przykład wobec Afroamerykanów.