Jak prowadzić lewicową politykę historyczną – a może to w ogóle niemożliwe? Odpowiedzi na tak postawione pytanie poszukiwali w Warszawie sympatycy lewicy, na co dzień zajmujący się mówieniem i pisaniem o przeszłości.
Gdy w Polsce za państwowe pieniądze opluwa się pamięć Dąbrowszczaków, w Europie Brygady Międzynarodowe cieszą się zasłużonym szacunkiem. W ostatni weekend w Londynie kilkaset osób wzięło udział w uroczystości upamiętniającej nadchodzącą 80. rocznicę bitwy nad Ebro.
W Gdańsku zakończyła się trzydniowa konferencja nt. Dąbrowszczaków, organizowana przez czołowych „ekspertów” od tematu, czyli pracowników gdańskiego oddziału IPN. Najdelikatniej mówiąc, okazała się niewypałem.
Zakusy policji i prokuratury wobec wystawy poświęconej Edwardowi Gierkowi w Sosnowcu dowodzą jednego: niemiłościwie panująca nam ekipa nie tylko zamierza iść w zaparte w dotychczasowej polityce historycznej, lecz nie ma nawet alternatywy. Właśnie przegrywają ideologiczną wojnę o nazwy ulic w Gdańsku i Warszawie, tracą grunt pod nogami, więc zaczynają bić głową w mur w nadziei na to, że doda im to wiarygodności w oczach ludzi myślących paskami TVP Info. Wiadomo, że i w przypadku Gierka przegrają, bo dobrze widać, że do pełnego wzięcia sędziów za twarz jeszcze daleko, a prawdopodobnie w ogóle do tego nie dojdzie. Atak na postać legendarnego modernizatora PRL był boleśnie przewidywalny. Nie ma znaczenia, że sam Jarosław Kaczyński uznał go za „komunistę, ale patriotę”. Ten absurdCzytaj dalej >>>
Prawda historyczna – wojewoda mazowiecki 12:0 – pisali aktywiści inicjatywy Historia Czerwona i Czarno-Czerwona po pierwszym orzeczeniu unieważniającym dekomunizacyjne zarządzenia Zdzisława Sipiery. Wczorajsze i dzisiejsze rozstrzygnięcia warszawskiego sądu sprawiły, że wynik ten brzmi już 37:0.
W kolejnym mieście zapadło orzeczenie, według którego dekomunizowanie Dąbrowszczaków nie miało podstaw nawet w świetle obowiązującej ustawy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie cofnął rozporządzenie wojewody zmieniające nazwę poświęconej im ulicy.
Instytut Pamięci Narodowej już zupełnie bezwstydnie promuje wielbicieli III Rzeszy. Na fejsbukowej stronie IPN pojawiła się reklama najnowszego numeru czasopisma Glaukopis, w którym znajdujemy m.in. tekst oczerniający polskich bohaterów walczących przeciwko faszyzmowi w Hiszpanii oraz publikacje znanego ideologa hiszpańskiego ruchu neonazistowskiego.
Inicjatywy na rzecz upamiętniania Dąbrowszczaków bardzo kolą w oczy głosicieli „jedynej słusznej historii” – tablice ze zdekomunizowaną nazwą ulicy błyskawicznie zniknęły z warszawskiej Pragi oraz z internetowych map. Wczoraj w internecie pojawiły się również zdjęcia zniszczonego kamienia pamiątkowego przy skrzyżowaniu Marszałkowskiej i Świętokrzyskiej.
„Łapy precz od naszych ulic” zabrzmiało dzisiaj pod Mazowieckim Urzędem Wojewódzkim. Kilkudziesięcioosobowa grupa mieszkańców dekomunizowanych warszawskich ulic, aktywistów Wolnego Związku Zawodowego „Walka” oraz inicjatywy Zostawcie Nasze Ulice protestowała przeciwko rugowaniu z przestrzeni publicznej takich postaci jak Dąbrowszczacy, Armia Ludowa czy Józef Lewartowski i Edward Fondamiński.
Szał walki z komuną trwa tym bardziej, im bardziej sama „komuna” staje się zamierzchłą przeszłością.
Zwolennicy faszyzmu zakłócili projekcję filmu o bohaterach wojny domowej w Hiszpanii. Zamaskowani bandyci wrzucili do lokalu granat dymny i natychmiast uciekli. Nikt nie ucierpiał.
Przeciwko fałszowaniu historii, zohydzaniu pamięci antyfaszystowskich ochotników i wmawianiu Polakom, że w wojnie domowej w Hiszpanii „dobro” reprezentowali ludzie gen. Franco i ich sojusznicy odbyła się dziś pikieta pod jedną z warszawskich siedzib IPN. Pod Przystankiem Historia zabrzmiało „No Pasaran!” i śpiew Międzynarodówki.
„Nigdy więcej wojny, nigdy więcej nacjonalizmu” – pod takim hasłem odbyła się we wtorek pikieta w centrum stolicy, zorganizowana przez związkowców z warszawskiej Inicjatywy Pracowniczej.
Od kilku lat pejzaż polskiego krajobrazu politycznego wyraźnie brunatnieje. Agresywne gromady wysypują się na ulice już nie tylko podczas Marszu Niepodległości, ale również przy okazji innych okoliczności – nazywanych patriotycznymi czy narodowymi, a będącymi w istocie kolejnymi punktami w harmonogramie oswajania społeczeństwa z neofaszyzmem. Jeszcze pod koniec ubiegłej dekady falanga, czyli dłoń trzymająca miecz, była symbolem używanym przez marginalne grupy naziskinów. Obecnie pod takimi banderami maszeruje młodzież, postrzegająca siebie jako narodowe odrodzenie i antysystemowy ruch sprzeciwu wobec wszechobecnego „lewactwa”. Falanga powraca, a wraz z nią obserwujemy reinkarnację wszystkich najgorszych znaczeń tego symbolu: nienawiści, nierówności, kultu siły, pogardy dla inności i apoteozy militaryzmu. 80 lat temu falanga również była problemem. Dokładnie 17 lipca 1936 roku oddziały wierne gen. Francisco Franco rozpoczęłyCzytaj dalej >>>
Maciej Wiśniowski
Małgorzata Kulbaczewska-Figat
Piotr Nowak, Weronika Książek, Bojan Stanisławski, Jerzy Szygiel
Rafał Bakalarczyk, Piotr Gadzinowski, Piotr Ikonowicz, Grzegorz Waliński, Bolesław Jaszczuk, Jarosław Pietrzak, Piotr Kuligowski, Damian Duszczenko, Piotr Szumlewicz, Agnieszka Wołk-Łaniewska, Tadeusz Jasiński, Łukasz Moll, Michał Pytlik, Mirosław Karwat
2xMW Sp. z o.o.
ul. Żurawia 45
00-680 Warszawa
tel. 530 330 130
