Władze Birmy (Mjanma) ogłosiły wczoraj, że zgodnie z ich zapowiedziami do kraju wróciła z sąsiedniego Bangladeszu pierwsza rodzina muzułmanów Rohingja, która jak inne musiała w zeszłym roku uciekać przed tym, co ONZ nazwała czystką etniczną. Według humanitarnych organizacji pozarządowych, to wcale nie oznacza powrotu uchodźców, jak sugerują władze birmańskie.
Okazuje się, że uciekający z Birmy muzułmanie Rohingja nie są bezpieczni nawet po przekroczeniu granicy Bangladeszu. Obozy, w których schronienie znalazło 500 tys. osób, znajdują się na trasie przemarszu słoni. W ostatnich dniach migrujące zwierzęta stratowały 10 osób.
Dowódca straży granicznej Bangladeszu generał Mojibur Rahman powiedział, że jego służby złożyły w Birmie protest – miał on dotyczyć rozlokowania kontyngentu żołnierzy przy granicy, gdzie koczują uchodźcy z prześladowanej mniejszości Rohingja.
Dwójce aresztowanych w grudniu dziennikarzy postawiono zarzuty. Grozi im 14 lat pozbawienia wolności. Prokurator nie zgodził się na wypuszczenie ich z aresztu za kaucją.
„Biorąc pod uwagę systematyczną dyskryminację mniejszości Rohingja, tortury i maltretowanie, gwałty i masowe zabójstwa, niszczenie całych wsi, siłowe zmuszanie do opuszczenia kraju – czy ktoś może zaprzeczyć istnieniu elementów ludobójstwa?” – pytał wczoraj Zeid Ra’ad al-Hussein, Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka przemawiając do Rady Praw Człowieka ONZ w Genewie. Słowo „ludobójstwo” pierwszy raz padło oficjalnie na forum międzynarodowym.
Wojsko „systematycznie” praktykuje zbiorowe gwałty na dziewczętach i kobietach Rohingja, mniejszości muzułmańskiej w Birmie (Mjanma). Świadectwa zebrane w obozach dla uchodźców w Bangladeszu wskazują, że gwałty stały się jednym z narzędzi czystki etnicznej rozgrywającej się w birmańskim stanie Arakan (Rakhine).
Jak długo do odpowiedzialności za zbrodnie wojenne, czystki etniczne, zbrodnie przeciwko ludzkości nie zaczniemy wzywać Bushów, Blairów, Obamów, Sarkozych i Netanjahów tego świata, a jedynie śniadych lub ciemnoskórych polityków na wpół upadłych państw Afryki czy Azji, tak długo te wybiórcze namiętności do „praw człowieka” nie będą miały wiele wspólnego ze sprawiedliwością, dużo za to z neokolonialną dominacją.
Kiedy Aung San Suu Kui w 1991 r. dostała Nagrodę Nobla, świat był zauroczony jej wdziękiem i romantyczną walecznością na rzecz sprawiedliwości. Upór drobnej kobiety ucieleśniał ów manichejski świat jasnych przeciwstawień, który tak lubią media. Aung San Suu Kui była żywą zapowiedzią „demokracji” pełnej uniwersalnych wartości, a krwawa wojskowa junta, której się przeciwstawiała, odgrywała rolę jej antytezy. I oto grupa laureatów Pokojowej Nagrody Nobla, wśród których nie ma Lecha Wałęsy, też minionego „wzoru dla świata”, pisze do Rady Bezpieczeństwa ONZ, bo jest oburzona postawą Birmanki, inni sugerują nawet odebranie jej owej Nagrody, a Unia Europejska zastanawia się z kolei nad odebraniem jej Nagrody Sacharowa. Co się stało? W Birmie (Mjanma) też w końcu doszło do rodzaju „okrągłego stołu”. Wojskowi zauważyli,Czytaj dalej >>>
Ponad 27 tys. uchodźców z Birmy (Mjanma) przekroczyło granicę z Bangladeszem w minionym tygodniu. Buddyjscy nacjonaliści kontynuują czystkę etniczną.
Wszelkie podobieństwa do sytuacji w Europie są przypadkowe.
Przemysław Wielgosz
Maciej Wiśniowski
Małgorzata Kulbaczewska-Figat
Piotr Nowak, Weronika Książek, Bojan Stanisławski, Jerzy Szygiel
Rafał Bakalarczyk, Piotr Gadzinowski, Piotr Ikonowicz, Grzegorz Waliński, Bolesław Jaszczuk, Jarosław Pietrzak, Piotr Kuligowski, Damian Duszczenko, Piotr Szumlewicz, Agnieszka Wołk-Łaniewska, Tadeusz Jasiński, Łukasz Moll, Michał Pytlik, Mirosław Karwat
2xMW Sp. z o.o.
ul. Żurawia 45
00-680 Warszawa
tel. 530 330 130
