Kiedy słucham sporów o to, czy lewica ma się włączyć, czy stać z boku w manifestacjach organizowanych przez KOD, mam często wrażenie, że to dyskusja o to, co bardziej dokuczliwe: ból głowy czy brzucha?

Dominujący w nich politycznie liberałowie powiadają, że głowy, bo PIS uderza w ducha demokracji. Paraliż wszak Trybunału Konstytucyjnego i nierespektowanie jego orzeczeń jest zapowiedzią uzależnienia władzy sądowniczej od widzimisię rządzących. Zmiana ustawy o służbie cywilnej oznacza – z jednej strony – upartyjnienie rządowej administracji; z drugiej – otwarcie koryt dla wiernych i niezłomnych (jak pan prezydent) zastępów kaczystów. Nowa ustawa o mediach to bariera dla pluralistycznych opinii. A zmiany ustawy o służbach specjalnych to raj dla inwigilacji, przy którym możliwości dawnej SB były zaledwie domeną policyjnych amatorów.

I to właśnie powoduje dokuczliwy ból głowy. Bez jego usunięcia wszystko inne ma drugo lub trzeciorzędne znaczenie.

Na lewicy jednak wciąż pojawiają się wątpliwości. Zdaje bowiem ona sobie bardzo dobrze sprawę z tego, że to wszystko niesłychanie ważne i drażliwe. Widzi wszakże, że nawet najlepsze na to lekarstwo nie usunie bólu brzucha. A gdy on dokuczliwie trwa – paraliżuje rzeczywiście szerokie publiczne działania i mąci jasność myślenia. Odpodmiotawia i zobojętnia na wszystko inne.

prod. Jan Kurowicki, fot. archiwum autora
prod. Jan Kurowicki, fot. archiwum autora

Jego zaś źródłem są dokuczliwości naszego dzikiego, peryferyjnego kapitalizmu, w którym pełna wolność dla kapitału wiąże się z postępującym zniewalaniem klas pracowniczych. Wyraża się to m.in. podwyższeniem wieku emerytalnego, ograniczaniem obecności i aktywności związkowej w miejscach pracy, beztroską o jej warunki, radykalnym (największym w Europie!) uśmieciowieniem umów o robotę. A zwłaszcza „uelastycznianiem” czasu pracy, rujnującej życie prywatne i rodzinne pracowników, przekreślającej prawo do wypoczynku (w ciągu tygodnia i na urlopie), likwidującej wywalczone (zgodne z regułami BHP) limity dziennego czasu, narzucającej  bezgraniczną dyspozycyjność, która czyni pracownika niewolnikiem. Itp., itd.

Z kolei doświadczenia minionego ćwierćwiecza pokazują, że gdy zapewniało się środki na opanowanie bólu głowy, czyli praktyczną obecność dziś głośno bronionych „wartości” demokratycznych, nie szukało się i nie stosowało lekarstw na przewlekłe dolegliwości brzucha, więc na zniewalanie ludzi pracy najemnej.

Przeciwnie! W manifestacjach KOD-u głośni są ci (PO), co do niedawna sprawując władzę, grzeszą cyniczną twórczością prawną, która do tego najbardziej się przyczyniła. I teraz to właśnie najgłośniej oni bronią konstytucji, którą najpierw sami łamali. Naruszając wszak i przekreślając m.in. konstytucyjne prawa obywateli jako pracowników, pacjentów czy rodziców i uczniów (niekonstytucyjny tryb wprowadzenia religii do szkół, przekreślenie prywatności światopoglądu i neutralności światopoglądowej, świeckości państwa).

I żadnych wyrzutów sumienia z tego powodu nie mają! A jeszcze donośniejsze są dziś od nich pyskate klony z .Nowoczesnej, które, chcąc się do cycka władzy dorwać na hasłach demokratycznych, jasno deklarują, że w interesie kapitału istniejące zniewolenie pogłębią, bo ograniczą prawa związkowe i bezpośrednio uzależnią partie polityczne od finansowania przez przedsiębiorców.

Wszystko to prawda. Na niej zresztą bazuje agitacja i propaganda PiS. Ale odsłaniając to i rzucając socjalne ochłapy (500 + itp.), nie kwapi się ona do żadnych poważnych reform zarówno socjalnych, jak i budujących równowagę między pracą i kapitałem. Równowagę – ograniczającą wprowadzone formy zniewolenia. Nie kwapi się, ponieważ i PiS nie zamierza być niczym więcej, jak rządzący poprzednicy.

Chce być jeno nadzorcą wyzysku i (karzącą) ręką kapitału. Nie kwapi się więc ruszać świata z posad. Pragnie tylko „rewolucyjnie” zająć stare posady władzy i na nich się po wsze czasy okopać. Z błogosławieństwem – ewentualnie – o. Rydzyka i Chrystusa Króla.

Jednakże zarysowany na początku dylemat: czy bardziej dokuczliwy jest ból głowy czy brzucha, jest fałszywy. W istniejących warunkach politycznych dobrze funkcjonujące instytucje demokratycznego państwa należą także do istotnych środków realizacji podstawowych, fundamentalnych interesów klas pracujących.

Nie należy tylko ulegać złudzeniu, że stanowią one cel sam w sobie, bo w przestrzeni gwarantowanych przez nie wolności – jak pokazuje doświadczenie ćwierćwiecza – można minimalizować prawa i realizację potrzeb pracowniczych – i maksymalizować wyzysk.

Ale akurat to owe klasy znakomicie zrozumiały. Dlatego przegrał prezydenckie wybory B. Komorowski, który – jakby na ironię – proponował, by, gdy z trudem wiążą one koniec z końcem, karmiły się wolnością, bo ona wzniesie ich do nieba ogólnoludzkich wartości i wprawi w błogostan.

Co wcale nie znaczy, że ta wolność jest zbędna.

Lewica więc musi podjąć wyzwanie: być obecna przy masowym upominaniu się o nią. Ale nie jako część tłumu, którego idee i hasła formułują tylko liberałowie. Powinna znaleźć się z własnymi. Politycznymi i socjalnymi. Muszą być one równie ostre i zdecydowane, jak antykaczystowskie transparenty i okrzyki.

Byłby to początek nowego etapu walki o wolność nie wykluczającą równości i sprawiedliwości społecznej. A zarazem test dla KOD-u: czy jest on na tyle demokratyczny, by zaakceptować udział tych, co walczą o prawa ludzi, bez których demokracja staje się wydmuszką; czy też chce jeno pozłoty dla neoliberalnego rozpasania?

[crp]

Komentarze

Redakcja nie zgadza się na żadne komentarze zawierające nienawistne treści. Jeśli zauważysz takie treści, powiadom nas o tym.
  1. Modlitwa za zdrowie Stalina
    Biją w dzwony w Moskwie, huczą w Moskwie dzwony,
    w sześćdziesięciu cerkwiach grzmią na wszystkie strony,
    rozhuśtane dźwięczą z sześćdziesięciu dzwonnic
    i chóralne pienia mnichów i zakonnic
    niosą się na miasto, za cerkiewne progi
    i kiwa się rabin w mroku synagogi
    i pop w cerkwi swoją kadzielnicą chwieje.
    Co się w Moskwie stało? Co się w Moskwie dzieje?
    To nie religijny bunt burżuazyjny,
    ani żaden spisek kontrrewolucyjny,
    To nie żaden wybuch masowej histerii.
    To na groźny rozkaz towarzysza Berii
    biją dzwony w Moskwie z sześćdziesięciu dzwonnic
    i chór niedobitków mnichów i zakonnic
    sprowadzony z łagrów, z więzień wydobyty,
    z kajdanów rozkuty, ubrany w habity,
    słowa modlitewne sobie przypomina.
    Za kogo się oni modlą? Za Stalina.

    Już się w serca radzieckie nadzieja zaczyna sączyć,
    że marksizm i łaska boska, to jednak da się połączyć,
    że może wierzyć naraz, towarzysz i towarzyszka
    w Feliksa Dzierżyńskiego i w świętego Franciszka,
    że to się nie wyklucza, że się wzajem podpiera,
    więc cerkiew na wszerz otwarta, bo Józef Stalin umiera,
    więc cerkiew na wszerz otwarta i przechodniom ogłasza,
    że gościnna i wszystkich na modlitwę zaprasza.
    Modlitwa obowiązkowa i musi być szczera,
    i szpicel w cerkwi uważa, bo Józef Stalin umiera.
    Więc kto się nie pomodli, tego wziąć i rozstrzelać.
    Więc modli się sowiecka, radziecka boża czeladź.
    Patrzcie jaka to scena, aż serce z sympatii pęka
    już Beria się przeżegnał, już Woroszyłow klęka,
    Mołotow i Malenkow, Kaganowicz i Chruszczow,
    Mikojan i Bułganin, i Kosygin i Gusiew,
    każdy jak jakaś dewotka na klęczkach rozmodlony,
    a nad głowami wszystkich dzwony grzmią, huczą dzwony.
    Dzwon bije i do nieba na siłę się wdziera
    i krzyczy, bo na Kremlu Józef Stalin umiera.

    https://mobile.facebook.com/joanna.z.federowicz/posts/10200406932831044?refsrc=http%3A%2F%2Fwww.google.pl%2Furl&_rdr

    ……I to jest właśnie Pis

  2. Do autora Jana Kurowickiego
    Mój dziadek był dyrektorem za komuny i mieszkał w zrujnowanej kamienicy i w niej umarł. Nie brał łapówek bo tak go wychowano i chyba gdyby tak funkcjonowała komuna to bylibysmy druga Japonią
    SZKODA ŻE SLD NIE ROBIŁA PROGRAMÓW SOCJALNYCH TYLKO AD AFERY DO AFERY…
    Akurat postkomuna powinna teraz podwinąć ogon i milczeć oraz zrobić sobie rachunek sumienia-bo nie wyszło jej nic
    Chyba że chodziło nie o robotnika a o Jaguary Kalisza czy wystawne życie magnata P Prezydenta Kwaśniewskiego

  3. Zapiszcie się do Pis bo ten wasz socjalizm, kończy się tym że proletariusze biją się o rolki papieru toaletowego przed sklepem, a gazety propagandowe służą tym co bitwy nie wygrali. Do tej pory być takim betonem, aby nie wyciągnąć wniosków do jakiej biedy doprowadza socjalizm, a nie jak widzimy kapitalizm, gdzie półki wyginają się od produktów, to trzeba być bardzo zbliżonym do Pisowców i ich sentymentowi za PRL, który przywracają niszcząc gospodarkę.

    1. I dlatego jestem za tym, aby wrócił system pałowania buractwa, tak jak kiedyś lało się po mordzie, fryzjerów, kelnerów, portierów i to było bardzo pozytywne, bo bydła niecywilizowanego nie da się argumentami naprostować, tylko przemocą, aby wieprze ze wsi nie wylewali jadu z chorych ryjów. To było dobre bo chamowało chama w drgawkach konwulsyjnych nienawiści i to trzeba przywrócić, bo bydła nie udało się cywilzować, i szpicrutą przez ryja tak jak mojego dziadka, mego papcia i mnie gdy jeszcze w czworakach kwiczałem.

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Bałkańsko-weimarska telenowela geopolityczna

Serial w reżyserii Berlina i Paryża, producent: Waszyngton, sponsor, żyrant i ubezpieczyci…