Usiadłam do komputera z silnym imperatywem napisania, co sądzę o zmianach w rządzie poczynionych wczoraj przez Ewę Kopacz. Po głowie kołatały mi się fragmenty zdań takie jak „tonący brzydko się chwyta” czy „co umierającemu po nowym ministrze sportu”. Wpadłam jednak w lekką konfuzję, gdy poszukując inspiracji zajrzałam na portal wPolityce.pl, który okazał się samozwańczym liderem w hejtowaniu nowych ministrów Kopacz na czas. Przez chwilę zaświtała mi myśl, żeby przebić redakcję braci Karnowskich w krytyce rządu, jednak zdanie „gabinet Ewy Kopacz przypomina ostatnie tygodnie w bunkrze Hitlera pod tzw. starą kancelarią Rzeszy, gdzie wszystko było na niby i trwał tam swoisty danse macabre” pozbawiło mnie złudzeń – nie dam rady dorównać temu dyskursowi ani sugestywnością, ani w ogóle niczym innym.

Pokornie oddaję palmę pierwszeństwa i niniejszym wracam do tego, co miałam w planach: nie rozumiem prof. Zembali, który na własne oczy obserwował przecież powolny upadek autorytetu swojego kolegi i mentora po objęciu przeklętego resortu. Nie rozumiem Adama Korola, który najwyraźniej wyszedł z założenia, że przez te kilka miesięcy nie zdąży zaszkodzić swojemu wizerunkowi, a wpis do CV zawsze na wagę złota (niekoniecznie jednak tego olimpijskiego). Rozumiem Marka Biernackiego, który i tak siedzi już w tym szambie, rozumiem Ewę Kopacz – bo coś zrobić należało. Pytanie tylko, czy uczestnicy posiadówek u Sowy nie wiedzieli wcześniej, co mają za uszami? Przykre jest to, że z wycofaniem się z pełnionych funkcji czekali, bardzo skądinąd polskim zwyczajem, przyczajeni, bo może „nikt się nie sczai”.

Teraz dobrego wyjścia po prostu nie ma. Nie ma i dla Platformy, która teraz powinna przeprowadzić gruntowną restrukturyzację i odczekać przynajmniej jedną karną 4-letnią kolejkę, nie ma dobrego wyjścia również dla wyborców. Bo język braci Karnowskich i występ elekta w Radiu Rydzyka uświadomiły mi, że nastaje klimat na porównania do Hitlera, na „prześladowania rodziny”, na „zbrodnie wobec narodu polskiego”, na występowanie z żądaniami wobec sąsiadów i unijnych partnerów. Umarł król, niech żyje król! Żegnamy republikę kolesi, witamy cywilizacyjny regres, niespełnionych rockmenów, którzy chcieliby przywdziać krawat, ale nie do końca wiedzą w jakim celu, witamy lewicę, słabą, podzieloną i żyjącą wzajemnymi krzywdami. Przeżyjemy. Jak zawsze.

Komentarze

Redakcja nie zgadza się na żadne komentarze zawierające nienawistne treści. Jeśli zauważysz takie treści, powiadom nas o tym.
  1. Oj, Pani Weroniko, ależ Pani dziecinna! ODPRAWY! Każdy minister na odejściu dostaje przecież odprawę! Ideą więc jest być jeden dzień ministrem. Pracować (hłe, hłe! pracować!) jeden dzień, a zarobić za głupie pół roku.

  2. Nie wiem skąd u Pani wiara że ,,. Przeżyjemy. Jak zawsze.,, . Z doniesień wynika że 7 % , obywateli ma problem z przeżyciem w ogóle , nie jak zawsze.
    Ale jak rozumiem , skoro ,, Rząd sie zawsze wyżywi,, to i dziennikarze , niezaleznie od opcji poltycznej aktualnie u steru, dziennikarze tez sie wyzywią . A co z resztą ?

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz także

Ruski stanął okoniem

Gdy się polski inteligencik zeźli, to musi sobie porugać kacapa. Ale czasem nawet to mu ni…