Ośmieszano je jako dziedzictwo „szarego PRL”, wyśmiewano ich estetykę, zapowiadano rychłe zawalenie i katastrofę mieszkaniową. Nic z tego. Bloki z wielkiej płyty nie tylko nie zamierzają popadać w ruinę, ale również biją na głowę potiomkinowskie osiedla prywatnej deweloperki. Trwałość i jakość socjalistycznego budownictwa potwierdził w rozmowie z money.pl członek antykomunistycznego rządu.
– Budynki z wielkiej płyty są w bardzo dobrym stanie. Nie ma żadnych obaw dla ich mieszkańców – oznajmił Artur Soboń, zastępca szefa resortu inwestycji i rozwoju, referując wyniki weryfikacji jakości budynków w tej technologii.
Wiceminister zaznaczył również, że sam fakt zaistnienia kontroli nie wynika z podejrzeń, że bloki są w złym stanie, a stanowi jedynie rutynę proceduralną. Wyniki kontroli posłużą do przygotowania wskazówek, jak dbać o te budynki. Soboń mówił również o wyzwaniach, które mają zmodernizować socjalistyczne budownictwo w zakresie energooszczędności, a także przedłużyć ich żywotność.
Członek rządu Morawieckiego mówił o termomoderniacji, w ramach której należy wzmocnić łączenia płyt, tam gdzie są one wielowarstwowe. Zaznaczył, że nie ma potrzeby dokonywania żadnych korekt szkieletów architektonicznych, gdyż „budynki z wielkiej płyty są w bardzo dobrym stanie technicznym. Soboń przy tej okazji wbił szpilę prywatnemu kapitałowi deweloperskiemu, który wyraźnie odstaje solidnością od PRLowskiej inżynierii. – Cały szereg mieszkańców innych budynków może zazdrościć kondycji budynkom z wielkiej płyty – mówił wiceminister inwestycji i rozwoju.
Podobnego zdania jest Marcin Krasoń, analityk Home Broker. – Nowsze osiedla wcale nie są lepsze od „wielkiej płyty” – zaznacza. – Są trochę nowocześniejsze, mają lepsze rozkłady mieszkań, ale jeśli chodzi o trwałość tych bloków, to cudów nie ma – podkreśla ekspert, wskazując na liczne mankamenty osiedli stawianych przez prywaciarzy: niedopasowanie do sieci komunikacji miejskiej, brak sklepów, punktów usługowych, boisk dla dzieci, publicznych szkół czy przedszkoli, a także brak prywatności i komfortu. – Nowe osiedla budowane są ciasno, blok w blok – tak, że sąsiedzi zaglądają sobie w okna. Brakuje im przestrzeni. Budowane często na przedmieściach, są słabo skomunikowane, brak im też infrastruktury – podkreśla Marcin Krasoń.
Wielką płytę czeka więc jeszcze wielka przyszłość. W połowie grudnia minister Soboń zapowiedział również uruchomienie programu pielęgnacji największego zasobu mieszkaniowego w naszym kraju. Celem jest zagwarantowanie bezpieczeństwa mieszkańcom wielkiej płyty na kolejne stulecie. – W najbliższym czasie pokażemy sposoby administrowania, zarządzania tymi budynkami, aby przez kolejne 100 lat nic się z nimi nie działo – powiedział Soboń.
Jedyną słabą stroną wielkiej płyty są płyty wielowarstwowe, w których łączenia warstw zewnętrznych, fakturowych z nośnymi wymagają dodatkowego wzmocnienia. – Może być konieczność poprawy tych łączeń. W przypadku, gdy budynek dostaje pieniądze na termomodernizację, chciałbym, aby dodatkowo, w przypadku budynków ze ścianami trójwarstwowymi, można było przeznaczyć pieniądze na łączenia, kotwy – zaznaczył minister.
Jeszcze większym optymistą jest powiatowym inspektorem nadzoru budowlanego w Poznaniu, Paweł Łukaszewski. – Jeśli zaczniemy modernizować wielką płytę pod względem technicznym i funkcjonalnym, to uciekać będzie trzeba dopiero za 120-150 lat – powiedział w wywiadzie dla Głosu Wielkopolskiego.