Pracownicy polskich i węgierskich firm podczas pracy na delegacji zagranicznej będą wynagradzani według stawek obowiązujących w krajach, w których praca będzie wykonywana. To smutny dzień dla firm opierających swój model biznesowy na niskich płacach.
Dyrektywa wzmacniająca prawa pracowników delegowanych zostanie utrzymana. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odrzucił skargę Polski i Węgier, które domagały się uznania prawa firm zarejestrowanych na ich terytorium do wypłacania pracownikom wykonującym pracę w innych krajach członkowskich wynagrodzeń według stawek obowiązujących w krajach macierzystych, a nie tych, w których pracę wykonują. Krótko mówiąc, pracownik budowlany, wysłany przez polską firmę do Szwecji na czteromiesięczny kontrakt, miałby, według rządu Mateusza Morawieckiego, otrzymywać wynagrodzenie takie jak w Polsce.
Warszawa i Budapeszt kwestionowały zarówno podstawę prawną, jak i samą treść nowego prawa, wskazując, że zaburza on funkcjonowanie rynku wewnętrznego UE. Większość pozostałych państw UE naciskała na konieczność utrzymanie dyrektywy, argumentując, że jej zniesienie będzie oznaczać zielone światło do dumpingu płacowego i obniżaniu standardów wynagradzania na terytorium całej wspólnoty.
TSUE odrzucił wniosek Polski i Węgier, powołując się na dobro zarówno firm z krajów, które naciskały na przyjęcie dyrektywy, jak i interes pracowników z krajów, które żądały jej odrzucenia. – Tym samym, aby najlepiej osiągnąć cel realizowany przez dyrektywę 96/71 w zmienionym kontekście, prawodawca Unii mógł dostosować równowagę, na której opierała się ta dyrektywa, poprzez wzmocnienie praw pracowników delegowanych do przyjmującego państwa członkowskiego w taki sposób, aby konkurencja między przedsiębiorstwami delegującymi pracowników do tego państwa członkowskiego i przedsiębiorstwami mającymi w nim siedzibę rozwijała się na bardziej sprawiedliwych warunkach – wskazał Trybunał UE.
Poza kwestią wynagrodzenia, TSUE postanowił, że jeżeli praca za granicą będzie trwać dłużej niż 12 miesięcy (z możliwością wydłużenia do 18 miesięcy w wyjątkowych przypadkach), firmy muszą zapewniać pracownikom niemal wszystkie warunki zatrudnienia wynikające z przepisów w państwie przyjmującym. Ich katalog, oprócz wynagrodzenia, obejmuje m.in. normy i wymiar czasu pracy oraz okresy odpoczynku dobowego i tygodniowego, wymiar urlopu wypoczynkowego, bhp, zasady ochrony pracownic w ciąży i w okresie urlopu macierzyńskiego oraz należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową na terytorium państwa, z którego pracownik przyjechał lub poza jego terytorium.
