Każda praca lepsza, niż brak zajęcia? Okazuje się, że dla zdrowia niekoniecznie. Dowodzą tego wyniki badania przeprowadzonego przez dwójkę naukowców z Uniwersytetu w Manchesterze.
Tarani Chandola razem z Nanem Zhangiem przebadali 1116 osób, które w latach 2009-2010 pozostawały na bezrobociu, a następnie albo znalazły trudną i stresującą pracę, albo zatrudniły się na satysfakcjonującym je stanowisku, albo też nadal pozostawały bez zajęcia. Okazało się, że wyniki badań medycznych tych drugich są lepsze, niż pierwszych. Osoby, które przyjęły kiepską pracę wypadły gorzej pod względem wyników hemoglobiny HbA1c, triacylogliceroli, białka C-reaktywnego, fibrynogenu i stosunku całkowitego cholesterolu do HDL. Wszystko to fatalne efekty długotrwałego przebywania w stresie. Łatwo się domyślić, że na dłuższą metę koszty leczenia schorzeń powstałych z powodu chronicznego stresu mogą okazać się bardzo wysokie, wręcz niewspółmierne do uzyskanych zarobków.
Aby zobiektyzować pojęcie niesatysfakcjonującej pracy, badacze posłużyli się kilkoma wskaźnikami – nie tylko płacą, ale i kwestią, na ile zatrudnienie jest pewne i stabilne, czy wykonywanie obowiązków przynosi pozytywne emocje, czy pracownik nie odczuwa obaw i lęków związanych z atmosferą w miejscu pracy.
– Ludzie zgadzają się, że stresująca praca szkodzi zdrowiu fizycznemu i psychicznemu. Ale zwykle mówią „przynajmniej masz jakąś pracę” w przekonaniu, że bezrobocie byłoby jeszcze gorsze – powiedział prof. Chandola portalowi ResearchGate.
Zupełnie inaczej wypadli w badaniu ludzie, którzy znaleźli zatrudnienie wysoko ocenione według wskazanych kryteriów. W ich organizmach nie było widać negatywnych skutków chronicznego stresu. Nawet bezrobotni, choć wśród nich stres był także obecny, wypadli lepiej.