W ostatnich dniach pozostali w Syrii bojownicy tzw. Państwa Islamskiego (ISIL) ponieśli kolejne straty. Armia syryjska przy pomocy Palestyńczyków i wsparciu ze strony rosyjskiego lotnictwa wyparła ich z większości terenu należącego do obozu Jarmuk dla palestyńskich uchodźców zlokalizowanego w bezpośrednim sąsiedztwie Damaszku. Jednocześnie w niedzielę 6 maja wojska irackie zaatakowały islamistów na lądzie i z powietrza.
Specjalny trybunał w Bagdadzie skazał na karę dożywotniego pozbawienia wolności w sumie 29 kobiet: obywatelek Rosji, Azerbejdżanu i Tadżykistanu. W zeszłym tygodniu Centralny Sąd Karny w Bagdadzie skazał pięć kobiet na karę śmierci przez powieszenie.
Padają ofiarą przemocy seksualnej, w obozach dla uchodźców wewnętrznych nie dostają opieki medycznej, a niekiedy są nawet szykanowane przy rozdzielaniu żywności. Wystarczy podejrzenie, że ktoś z ich rodziny sympatyzował z IS, albo sam fakt zamieszkiwania niegdyś na terenie kontrolowanym przez terrorystów.
To, co się stało wczoraj i dzisiaj w Paryżu, jest wzorcową ilustracją kurdyjskiego pecha. Wczoraj mianowicie w Pałacu Elizejskim, siedzibie prezydenta Francji, znalazła się dyplomatyczna delegacja Rożawy, owej kurdyjskiej autonomii na północy Syrii, którą Turcja prezydenta Erdogana chciałaby zmieść z powierzchni ziemi. Syryjscy Kurdowie w tym miesiącu stracili Afrin, jeden ze swych trzech kantonów i teraz boją się o miasto Manbidż położone nieco bardziej na wschód, gdzie obok Kurdów stacjonują Amerykanie, teoretycznie ich sojusznicy. Boją się, bo wiedzą, że Amerykanie nie są takimi sojusznikami, jak się spodziewali. Nie kiwnęli palcem w sprawie Afrinu. Ale mimo to w Paryżu zjawiła się delegacja Rożawy pod egidą SDF – Syryjskich Sił Demokratycznych, tj. koalicji zbrojnej pod kierunkiem YPG (kurdyjskich Ludowych Jednostek Ochrony), któraCzytaj dalej >>>
Ponad 80 proc. Wschodniej Guty, rozległych przedmieść stolicy Syrii Damaszku, zostało już odbite przez syryjskie wojsko z rąk pronatowskich dżihadystów. Minął już miesiąc syryjskiej ofensywy, ale islamiści dalej prowadzą artyleryjski ostrzał Damaszku. Oddziały Państwa Islamskiego (PI) całkowicie zajęły Kadam, skrajnie południową dzielnicę miasta. Bitwa jeszcze potrwa.
Iracki sąd skazał na dożywotnie więzienie jedenaście wdów po terrorystach z Państwa Islamskiego, a jedną – na śmierć. Kobiety bez powodzenia próbowały przekonać sędziów, że zostały wprowadzone w błąd i nikomu nie zrobiły krzywdy.
Od rana miały już miejsce co najmniej dwie fale potężnych izraelskich nalotów bombowych na liczne cele w różnych częściach Syrii. Według władz izraelskich, to odwet za wypuszczenie nad państwo żydowskie „irańskiego” drona obserwacyjnego, który miał nadlecieć z Syrii. Rzecznik armii izraelskiej oświadczył, że Iran i Syria „drogo za to zapłacą”. Syryjskiej obronie przeciwlotniczej udało się zestrzelić co najmniej jeden izraelski samolot. Rosja wyraziła „głębokie zaniepokojenie” nową sytuacją.
Wielka operacja przeciwko „terrorystom i elementom kryminalnym” rozpoczęła się w Egipcie. Obejmie część delty Nilu, Pustynię Zachodnią, a przede wszystkim północ i środkową część Synaju, gdzie według relacji miejscowych mediów pojawiła się już wielka liczba pojazdów wojskowych. Prezydentowi as-Sisiemu przed wyborami bardzo przydałby się wielki prestiżowy sukces, ale łatwo o niego nie będzie.
Turcja szkoli byłych terrorystów z Państwa Islamskiego, by walczyli po jej stronie, a przeciwko Kurdom w północnej Syrii – to nie podejrzenia ani teoria spiskowa, ale brutalna prawda, pisze „The Independent”.
Wojsko syryjskie i siły dowodzonej przez USA koalicji walczącej z Państwem Islamskim starły się we wschodniej Syrii. Jeśli pierwsze relacje z miejsca walki okażą się trafne, mieliśmy do czynienia z największym pogromem żołnierzy syryjskich dokonanym bezpośrednio przez wojska amerykańskie i wyposażanych przez nie Kurdów z SDF.
Jak informuje SITE – amerykańsko-izraelska organizacja wywiadowcza, która śledzi i dostarcza zachodnim mediom i publiczności komunikaty Państwa Islamskiego (PI) i innych radykalnych grup islamskich, 3 stycznia PI na egipskim Synaju w specjalnym wideo wydało wojnę Palestyńczykom w graniczącej z Synajem Strefie Gazy. To może znacznie pogorszyć położenie mieszkańców Strefy zamkniętej przez Izrael 10 lat temu.
Irak oficjalnie pokonał Państwo Islamskie, ale to nie koniec problemów wewnętrznych tego kraju. Organizacje broniące praw człowieka alarmują: rząd fatalnie zabiera się do rozwiązania kwestii dwóch milionów wewnętrznych uchodźców.
Arabia Saudyjska, najbogatsze państwo arabskie, wydała już prawie 500 miliardów dolarów na wojnę z Jemenem, najbiedniejszym krajem arabskim. Po trzech latach atakowania Jemenu, ONZ mówi o rozbitym kraju, o „najgorszym kryzysie humanitarnym na świecie”, o milionie chorych na cholerę, o ponad ośmiu milionach głodujących, a jednak Arabia Saudyjska, wspomagana przez największe potęgi naszej planety, nie może wygrać. Jak to możliwe?
„Rządy europejskie są świadomym wspólnikiem tortur i nadużyć na dziesiątkach tysięcy uchodźców i migrantów więzionych przez władze libijskie w nieludzkich warunkach” – napisała Amnesty International (AI) w opublikowanym wczoraj raporcie. Według organizacji obrony praw człowieka, Unia Europejska finansuje libijską straż przybrzeżną, która prowadzi jawny handel ludźmi.
O masakrze w synajskim meczecie sprzed kilku dni (ponad 300 zabitych) łatwo zapomnieć, ale być może niektórzy pamiętają dwie kulki na sznurku nazywane u nas tik-tak lub klik-klak, którymi dzieci stukały kiedyś jak szalone? To powinno wystarczyć, by zrozumieć sytuację w Egipcie.
Wojska irackie w ciągu kilku godzin zdobyły dziś Rawę, ok. 350 km na zachód od Bagdadu, ostatnią miejscowość trzymaną jeszcze przez Państwo Islamskie (PI) ma terytorium Iraku. Po tej porażce, dżihadyści kontrolują już tylko kilka pustynnych stref przy granicy z Syrią.
Policje Belgii i Francji przeprowadziły dziś w Brukseli i Paryżu symultaniczne przeszukania biur koncernu budowlanego Lafarge, na którym ciążą poważne podejrzenia o finansowanie Państwa Islamskiego (PI) w Syrii, w latach 2013-2014.
Kilkuset terrorystów walczących w szeregach Państwa Islamskiego wyjechało z Ar-Rakki za wiedzą i zgodą Syryjskich Sił Demokratycznych, a także – czy raczej: przede wszystkim – ich zachodnich politycznych patronów. Układem specjalnie się nie chwalono, oficjalnie obowiązywała wersja o „wyłapywaniu terrorystów do ostatniego”.
Władze włoskie podały, że od połowy lipca liczba migrantów płynących z Libii do Europy spadła aż o 70 proc. Stało się tak, gdyż pieniądze z Włoch i Unii przeznaczone na „uregulowanie kryzysu migracyjnego” trafiają teraz do Libii, w tym do islamskich ugrupowań zbrojnych powiązanych z Państwem Islamskim (PI).
Ta historia wcale nie jest wyjątkowa. Na nieszczęściu wojny syryjskiej i finansowaniu Al-Ka’idy oraz Państwa Islamskiego (PI) zarabiało niejedno zachodnie przedsiębiorstwo, niejeden koncern. Ale dzięki uporowi zwykłych obywateli, sprawa Lafarge, jednego z największych na świecie producentów materiałów budowlanych (obecnego również we Polsce), mogła wyjść na wierzch. A i tak ciągle kryje wiele niewyjaśnionych tajemnic.
Maciej Wiśniowski
Małgorzata Kulbaczewska-Figat
Piotr Nowak, Weronika Książek, Bojan Stanisławski, Jerzy Szygiel
Rafał Bakalarczyk, Piotr Gadzinowski, Piotr Ikonowicz, Grzegorz Waliński, Bolesław Jaszczuk, Jarosław Pietrzak, Piotr Kuligowski, Damian Duszczenko, Piotr Szumlewicz, Agnieszka Wołk-Łaniewska, Tadeusz Jasiński, Łukasz Moll, Michał Pytlik, Mirosław Karwat
2xMW Sp. z o.o.
ul. Żurawia 45
00-680 Warszawa
tel. 530 330 130
