Felietony

Człowiek, jako gatunek zwierząt, rozpoznając i kreując rzeczywistość, posługuje się słowami (pojęciami). To one tworzą w naszej świadomości obraz rzeczywistości. Odnosimy wrażenie, że obraz rzeczywistości to faktycznie rzeczywistość. Przecież raczej trzymamy się drogi prowadząc samochód, nie potykamy się zbyt często o krawężnik i zazwyczaj precyzyjnie sięgamy po kubek z herbatą.…

Jeden z komentujących mój artykuł Koniec szwedzkiego raju? stwierdził, że jak na skandynawskie warunki skrajnie prawicowa partia, „Szwedzcy Demokraci stała się najbardziej przesuniętym w lewo ugrupowaniem na szwedzkiej scenie politycznej”. Zafrasowało mnie stwierdzenie przedstawione przez czytelnika. Jak można zestawiać populistów od faszystowskich korzeniach do olbrzymiej, tradycyjnej socjaldemokratycznej partii o rzeczywistych…

Aktywizm stał się główną taktyką polityczną radykalnej lewicy w Ameryce Północnej [ale nie tylko – przyp. red.]. Pełnił on taką rolę od co najmniej 30 lat, dotąd nie zastanawiano się nad jego skutecznością, a uzyskiwane tą drogą efekty są niewielkie. Na polityczną bezpłodność skazuje aktywizm kilka elementów. „Organizacyjne”, „zrzeszające” podejście…

Przejrzyste zasady zatrudnienia, kurczowe trzymanie się przez pracodawców przepisów oraz wysokie wynagrodzenia sprawiają, że w Polsce Skandynawia jawi się jako raj dla pracowników. To Eldorado może jednak wkrótce przejść do historii.

Oko.press przedstawia się jako „portal sprawdzający fakty i prowadzący dziennikarskie śledztwa”, aspiruje do miana „obywatelskiego narzędzia kontroli władzy”. Niedawno uznał, że takim śledztwem i aktem kontroli władzy będzie publikacja obszernego streszczenia jednego odcinka programu polityczno-satyrycznego anglosaskiego komika, dostępnego bez problemu na YouTube i Facebooku. Drobiazgowa relacja napisana jest w tonie…

Polki i Polacy pobili zapewne kolejny rekord konsumpcji materiałów pirotechnicznych na okoliczność Nowego Roku. Szkoda, że nikt się nie zastanawia nad tym, że któryś z nadchodzących Sylwestrów możemy spędzać w schronach przeciwatomowych. Tam festiwalowe petardy zdadzą się na nic.

Piłeś – nie pisz, głosi ludowa mądrość internetu. Najwyższy czas, by i amerykańscy opozycyjni dziennikarze poznali jej głębię.

Czy to w pogoni za kolejnymi certyfikatami zgodności wystawianymi przez główny ściek polskiej polityki, czy to w desperacji dla utrzymania obecnych, czy też ze zwykłej bezmyślności powodowanej kompleksami, partia Razem popełniła spory wygłup.

Inżynier Mamoń – pasażer „Rejsu” – rzekł był swego czasu: Z filmów najbardziej lubię te, które już oglądałem. Chyba nie spodziewał się, że przy tej okazji w prosty sposób skodyfikował także pewien wzorzec polityki, mianowicie: jazda na biegu wstecznym czy też „powtórka z rozrywki”.

Reakcja jest podła, ale reakcje jeszcze gorsze.

Tegoroczne obchody tzw. Święta Niepodległości ostatecznie wykazały, że jego treścią jest po prostu benefis przygłupów.

Nic nam po minionej wiek temu rewolucji, nic nam i po jej jubileuszu.

Kto wierzy Sylwestrowi Latkowskiemu, ten sam sobie szkodzi.

Do stanu polskiej państwowości należy podejść w sposób poważny i ze stosownym poczuciem proporcji. Fetyszyzacja państwa, w wydaniu którejkolwiek partii, będzie tylko nieudolnym PiSieniem.

Od początku bieżącego sezonu politycznego mamy do czynienia z serią czasem śmiesznych, czasem niebezpiecznych nieporozumień. Jednak miniony tydzień okazał się istnym wulkanem patologii.

Zgrzytanie zębami na prawicowego prostaka jest, oczywiście, uzasadnione, ale warto nieco zważyć na ilość inwestowanych w to emocji. Sklepowicz nie powiedział wszak niczego nowego.

To nawet trochę zabawne, że wszyscy ci, którzy na co dzień chętnie wyśmiewają głupi plebs za schlebianie teoriom o tej czy innej społeczności rządzącej światem, sami, z o wiele większą gorliwością, szerzą rusofobiczne spiskowe głupstwa.

Atmosfera tęchnie, tworząc tło dla mrocznej groteski. Ubiegłotygodniowe ekscesy propagandowe certyfikowanych ośrodków obywatelskiej przyzwoitości potwierdzają jedynie żałosny zmierzch naszych czasów.

Skąd tak silny opór wobec ofiar wojny, skoro fakty są jednoznaczne?

Kiedy zaczyna męczyć nas demokracja, wszyscy pragniemy „miotły, która wymiecie” i władzy, która „weźmie za twarz”. Ale niesie to ze sobą szereg pułapek.