Czy lewica powinna zmienić swoje stanowisko w sprawie imigracji ekonomicznej? Pytanie krąży po Europie od kiedy w Niemczech Sahra Wagenknecht, przewodnicząca grupy Die Linke w Bundestagu założyła lewicowy ruch Aufstehen, zakwalifikowany jako „anty-imigracyjny”, choć broni on prawa do azylu i obowiązku przyjmowania uchodźców. W Nieuległej Francji (LFI) , francuskim odpowiedniku Die Linke, doszło do pierwszych starć ideowych w tej kwestii.
„Każdy ma prawo do życia” i „Dość przemytu i handlu ludźmi” – piekące słońce i te dwa transparenty witały w minioną środę 141 wykończonych migrantów, którzy od prawie tygodnia czekali na pokładzie Aquariusa na zawinięcie do jakiegoś europejskiego portu. Obecność tych transparentów – jeden należący do tych, którzy uważają, że ratowanie ludzi jest obowiązkiem, a drugi do maltańskiej prawicy – ilustruje dyskusję, która robi się w Europie paradoksalnie tym gwałtowniejsza, im mniej przybywa imigrantów. Ta dyskusja objęła też europejską lewicę, która zdaje się godzić powoli z panującymi nastrojami antymigracyjnymi.
Jak wiadomo, Rosja tylko knuje, by nam złamać nasze szczęśliwe życie. Na szczęście, można by powiedzieć, bo to twierdzenie przydaje się do wyjaśnienia każdego zjawiska politycznego, czy społecznego. Zazwyczaj to działa. Według starych recept, media jawnie jadą stylem spiskowych teorii, by przyciągnąć publiczność. Na racjonalnym Zachodzie odwołują się nawet do nauki, by podnieść wartość swych podejrzeń. Problem w tym, że jeśli w takiej propagandzie zamiast mitu występuje nauka, łatwo się pośliznąć. Trudno było w to uwierzyć, ale Rosja znalazła się nawet w tle francuskiej „afery Benalli”. Wygląda na to, że faworyt prezydenta Macrona organizował „równoległą policję polityczną”, co stało się powodem kilkutygodniowego kryzysu z wotami nieufności do rządu ze strony opozycji. Wtedy nagle część mediów doniosła o analizie mało znanej,Czytaj dalej >>>
Wczoraj francuski parlament przyjął ostatecznie ustawę „przeciw seksizmowi i przemocy seksualnej” wywołując burzę w mediach i internecie”: czy „natrętne spojrzenie” będzie karane słonym mandatem, a podrywanie na ulicy zakazane? Rząd dziś zaprzeczył, ale jest teraz krytykowany za „przyzwolenie na pedofilię”: brak zgody dziecka na seks będzie musiał być jednoznacznie dowiedziony…
„On nie był moim kochankiem” – to nerwowe dementi prezydenta Emmanuela Macrona, wygłoszone 24 lipca do parlamentarzystów swej partii, mniejsze zrobiło wrażenie, niż jego krzyk „Jeśli szukają odpowiedzialnego – to ja! Niech po mnie przyjdą!”. Prezydent Francji nie musi odpowiadać przed nikim i zresztą nie ma zamiaru: było to typowe, podwórkowe „pokazanie wała”. Jednak „afera Benalli”, która od 11 dni trzęsie Francją, na tym się nie skończyła. Cała opozycja – prawica i lewica – przekonuje o konieczności „obrony demokracji” i „państwa prawa”.
„Fala rasizmu w Polsce i we Włoszech po zwycięstwie Francji” – artykuł o takim tytule w L’Équipe – najpopularniejszym francuskim dzienniku sportowym , który ukazał się zaraz po zakończeniu rosyjskich mistrzostw świata w piłce nożnej mówił o powodzi pogardliwych epitetów, zalewającej portale społecznościowe w obu krajach. „Małpy z piłką”, „pierwsze zwycięstwo drużyny z Afryki”: na różnych poziomach komunikacji poniżano lub odbierano wygraną Francji, ze względu na kolor skóry i pochodzenie znacznej części graczy. Tymczasem odpowiedź na pytanie, kto wygrał, nie jest taka trudna.
Bicie bezbronnych manifestantów objawia zwykle charakter państwa, a reakcja na to – charakter obywateli. U nas pobicie przez policję człowieka manifestującego swój sprzeciw pod Sejmem nie ma na razie żadnego dalszego ciągu politycznego, ani nawet specjalnie medialnego. Policja w wielu krajach kojarzy się zresztą z biciem, a polskie filmowe pytanie pozostaje ciągle uzasadnione, wziąwszy pod uwagę różne ciemne sprawy, które ujrzały światło dzienne. Może to kwestia przyzwyczajenia. Tak się składa, że aferę z biciem manifestantów, przeżywa właśnie Francja. Zaczęło się od rewelacji Le Monde: filmu, na którym widać jak zastępca szefa gabinetu prezydenta Emmanuela Macrona, wcześniej nieznany publiczności Alexandre Benalla – lat 26, bije i kopie leżącego na ziemi „lewaka”, jak brutalnie pomiata „lewaczką” podczas manifestacji 1 maja. Z początkuCzytaj dalej >>>
Alexandre Benalla, członek ekipy ochraniającej prezydenta Francji, został zidentyfikowany na nagraniach z 1-majowej demonstracji w Paryżu. Miał tam wystąpić w roli obserwatora, tymczasem bił i szarpał uczestników. Okazało się, że został zawieszony na 15 dni, ale Macron nie poinformował organów ścigania, licząc na to, że sprawa przyschnie.
Czy Francja po cichu, za pośrednictwem koncernu Lafarge, finansowała Państwo Islamskie w Syrii, które dokonało serii zamachów w Europie i samym Paryżu? Doszło właśnie do niezwykłej premiery: Lafarge, który po połączeniu się ze szwajcarskim Holcimem jest największym koncernem budowlanym na świecie, stał się pierwszym zachodnim przedsiębiorstwem oficjalnie oskarżonym o wspólnictwo w zbrodniach przeciw ludzkości. Tym samym, cień padł na rządy byłego „socjalistycznego” prezydenta Hollande’a i jego „tajne operacje”.
Nowy wicepremier i minister spraw wewnętrznych Włoch Matteo Salvini potwierdził dziś, że statki humanitarnych organizacji pozarządowych ratujące migrantów u wybrzeży Libii nie będą już mogły przybijać do włoskich portów. Tymczasem 630 migrantów z 26 krajów Afryki i Azji, którzy na pokładzie Aquariusa od tygodnia błąkają się po Morzu Śródziemnym, zostaną przyjęci przez Hiszpanię i Francję.
Nieszczepione dzieci nie mają już wstępu do żłobków i przedszkoli. To dalszy ciąg reform, które rząd nad Sekwaną zaczął wprowadzać w styczniu 2018. Wówczas do listy obowiązkowych szczepień dopisane zostały dodatkowe: m.in. przeciwko odrze oraz meningokokom grupy C.
Bohaterski czyn nielegalnego imigranta z Mali Mamoudou Gassama, który uratował dziecko zwisające z balkonu, medialnie niemal całkowicie zatarł inne wydarzenie minionego weekendu we Francji -„Ludową Falę”, manifestacje w niemal 200 francuskich miejscowościach przeciw „reformom” prezydenta Emmanuela Macrona. Prezydent, otoczony specjalistami od wizerunku, natychmiast to wykorzystał – w otoczeniu kamer przyjął malijskiego bohatera obiecując mu „wyjątkowo” francuskie obywatelstwo, by machnąć ręką na społeczną burzę, która czai mu się za plecami.
Przez Francję przetoczyła się w sobotę kolejna fala demonstracji – w marszach protestu przeciwko wdrażanym przez Macrona antypracowniczym przepisom wzięły udział setki tysięcy ludzi. Jednak sam Macron pozostał niewzruszony i stwierdził, że „tych cięć nic nie jest w stanie powstrzymać”.
Konkretnych posunięć na rzecz ratowania porozumienia nuklearnego z 2015 r., nie tylko deklaracji, domaga się Iran od Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii. W przeciwnym razie Teheran wróci do wzbogacania uranu.
Ok. 140 tys. pracowników sektora publicznego wyszło wczoraj na ulice francuskich miast, by protestować przeciwko planowi masowych zwolnień forsowanemu przez prezydenta Emmanuela Macrona w ramach „modernizacji” kraju. Zgodę i współdziałanie zademonstrowały największe centrale związkowe.
Strajk.eu rozmawia z prof. Brunem Drwęskim, historykiem, politologiem, działaczem organizacji antymilitarystycznej i antyimperialistycznej ARAC założonej przez Henriego Barbusse’a w 1917 r. Dla wielu lewicowych działaczy i działaczek w Polsce Francja jest pozytywnym punktem odniesienia ze względu na świecki charakter państwa i przekonanie, że jest to kraj przestrzegający praw człowieka, kraj świadczeń socjalnych. Czy mają rację? Na pewno Francja takie tradycje ma i coś z tego zostało do dziś, tyle, że w postaci coraz bardziej zdegenerowanej. Jeśli chodzi o zdobycze socjalne, to powstały one nie w wyniku dobrej woli władzy i klas posiadających środki produkcji i wymiany, ale w wyniku walk (rewolucja francuska, rewolucje XIX wieku, strajki, Front Ludowy, ruch oporu, robotniczy maj 1968 r. itp.). Siły zachowawcze zawsze starały sięCzytaj dalej >>>
Po burzliwym 1 maja w Paryżu miała miejsce równie burzliwa sobota 5 maja. Przeciwko prezydentowi Macronowi odbyły się potężne wiece pracowników i młodzieży, domagających się zatrzymania firmowanych przez niego neoliberalnych reform. Na manifestacje ściągnięto zwiększone siły policyjne.
Ponad 200 manifestantów aresztowała wczoraj paryska policja po starciach z ok. 1200-osobową grupą młodych, zamaskowanych anarchistów, którzy dołączyli do wielkiego pochodu pierwszomajowego zorganizowanego przez związki zawodowe i partie lewicowe. Zdaniem organizatorów ponad 50-tysięcznego, pokojowego przemarszu, zamieszki „maskują” pracownicze postulaty wysuwane podczas święta.
Prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump przekonał francuskiego prezydenta Emmanuela Macrona do konfliktu z Iranem. Ten drugi, do tej pory zwolennik przestrzegania układu atomowego z Iranem zawartego w 2015 r., po kolacji w Waszyngtonie opowiedział się niespodziewanie za „nowym układem”, który miałby być „szerszy”. Tymczasem w Iranie żałują, że zamiast wierzyć Zachodowi, nie poszli drogą Korei Północnej.
Kolejarze, pielęgniarki, nauczyciele, studenci, setki tysięcy Francuzów w ponad 100 miejscowościach manifestowały wczoraj sprzeciw wobec neoliberalnej polityki prezydenta Emmanuela Macrona. Protestujący wzywali do „konwergencji walki”, zjednoczenia sił społecznych, które mogłyby powstrzymać Macrona przed niszczeniem francuskiego modelu społecznego.
Maciej Wiśniowski
Małgorzata Kulbaczewska-Figat
Piotr Nowak, Weronika Książek, Bojan Stanisławski, Jerzy Szygiel
Rafał Bakalarczyk, Piotr Gadzinowski, Piotr Ikonowicz, Grzegorz Waliński, Bolesław Jaszczuk, Jarosław Pietrzak, Piotr Kuligowski, Damian Duszczenko, Piotr Szumlewicz, Agnieszka Wołk-Łaniewska, Tadeusz Jasiński, Łukasz Moll, Michał Pytlik, Mirosław Karwat
2xMW Sp. z o.o.
ul. Żurawia 45
00-680 Warszawa
tel. 530 330 130
