Czechy: zanosi się na ponowne wyborcze zwycięstwo prorosyjskiego Miloša Zemana

Wygląda na to, że Zeman rzeczywiście wygra, chociaż nie jest to wcale pewne. W każdym razie najlepszą kampanię dla Zemana prowadzili jego przeciwnicy. Jego kampania przed pierwszą turą ograniczała się głównie do billboardów reklamujących jego książkę (dokładniej wydane jego rozmowy z redaktorem największego internetowego ścieku w Czechach), nie brał udziału w żadnych debatach, nie udzielał wywiadów innym dziennikarzom niż zwykle itd. Tylko że w debatach, wywiadach pozostałych kandydatów najważniejszym tematem był właśnie Zeman.

Już przed pierwszą turą Drahoš się ośmieszył oskarżając rosyjskie służby o ingerowanie w przebieg wyborów (wcześniejszych, parlamentarnych) oraz sugerując, że zamierzają ingerować, rzecz jasna przeciw niemu, w prezydenckie. BIS (tutejsza ABW) oficjalnie zaprzeczyła twierdzeniom Drahoša, wszyscy to komentowali, że już sobie szykuje wymówkę na wytłumaczenie porażki.

Poza jednym Markiem Hilšerem żaden inny kandydat nie miał nic poważnego do zaoferowania od siebie, może poza tym, że nie będzie chlał na Hradzie. To mało. Ale Drahoš był z nich wszystkich najgorszy, zero doświadczenia w działalności publicznej (to można powiedzieć i o Hilšerze), drętwy jak kij od miotły, typowy naukowiec z wieży z kości słoniowej, w dodatku od nauki ścisłej (chemii fizycznej). Rzecznik prezydenta Ovčáček, który generalnie robi tu za pośmiewisko, po ogłoszeniu kandydatury Drahoša napisał, że przeciwko kandydatowi ludzi (w domyśle Zemanowi) staje kandydat mediów, sztuczny produkt PR. Z czym nie sposób się nie zgodzić. Nie jest zresztą żadną tajemnicą, że Drahoš nie chciał kandydować, namawiał do tego Miroslavę Němcovą z jaskiniowo prawicowej ODS, odmówiła.

Po pierwszej turze Zeman (chociaż wcześniej takiej możliwości odmawiał) zgodził się na debaty z Drahošem a gdy ten chciał dwie debaty, Zeman podbił stawkę na cztery. Drahoš zamiast przebić uparł się na tylko dwie, czym dał sobie przypiąć łatkę tchórza a poza tym dał Zemanowi kilka godzin swobodnej rozmowy na ekranie w godzinach najlepszej oglądalności (fakt, na TV Barrandov dość głupkowaty „moderator” jest otwartym stronnikiem Zemana i „debata” byłaby podwójnym grillowaniem Drahoša; ale Horáček wcześniej tam poszedł i moderatora ośmieszył).

W pierwszej debacie, we wtorek, moderator był wyjątkowo fajtłapowaty (niektórzy twierdzili, że pomagał Zemanowi ale jakoś tego nie widziałem) a publiczność zdecydowanie nadaktywna (po obu stronach, chociaż zwolennicy Zemana chyba rzeczywiście bardziej). Ale Drahoš siedział jakby połknął linijkę, jąkał się jak uczniak na egzaminie i cały czas wyglądał jakby się chciał rozbeczeć. Jakby tego było mało, następnego dnia, zamiast milczeć, zaczął się w mediach skarżyć, że była za głośna publiczność i niewygodny fotel (naprawdę, naprawdę, to nie żart).

W drugiej debacie moderatorka była dla odmiany fachowa, cały czas debatę kontrolowała a publiczność była znacznie mniejsza i spokojniejsza, więc nie robiła bydła. Tylko że tutaj Drahoš zupełnie popłynął, może też go fotel uwierał, w każdym razie na początku na pytanie moderatorki co mu najbardziej w Zemanie przeszkadza odpowiedział (znów naprawdę, to nie żart), że „jest prezydentem dolnych 10 milionów”. Sama debata była wyrównana, moderatorka trzymała obydwu za twarz, nie dawała poszaleć, zmuszała do rzeczowych odpowiedzi, nie dawała uciec od nieprzyjemnych pytań, których więcej było dla Zemana ale ogólnie – wyrównana.

Na koniec znów – Zeman w ostatnim słowie powiedział coś a la „Dziękuję wszystkim, najważniejsze, idźcie wszyscy do wyborów”, Drahoš mimo że mówił drugi coś w rodzaju „Nie jestem Zeman, głosujcie na zmianę czyli na mnie na mnie na mnie”.

Wynik wyborów nie jest nijak pewny, ale faworytem jest Zeman. W dużej części dlatego, że jego przeciwnicy zrobili wszystko, co możliwe, żeby mu pomóc.