Prezydent Francji Emmanuel Macron wygłosił w końcu oczekiwane od tygodni orędzie telewizyjne oferując kilka środków, które według niego mogłyby jeśli nie zakończyć protesty, to przynajmniej podzielić „żółte kamizelki”. Przede wszystkim zagroził „surowymi karami” tym, którzy „atakują policję i żandarmów”. „Jego potępienie przemocy to narzekanie gwałciciela, że ofiara używa przemocy, by się bronić” – skomentował lewicowy ekonomista i politolog Etienne Chouard, który uważa, że bezprecedensowa przemoc ekonomiczna wprowadzona przez Macrona jest winna obecnej sytuacji społecznej Francji.
Oprócz kija pogróżek Macron użył marchewki w postaci ulżenia niektórym sektorom społeczeństwa. Od nowego roku ma działać „socjalno-gospodarczy stan wyjątkowy”. Płaca minimalna ma więc wzrosnąć o 100 euro, ale tak, „by nie kosztowało to zatrudniaczy ani jednego euro”, tj. będzie finansowana z podatków. Wprowadzona podwyżka podatków dla emerytów będzie anulowana dla tych, którzy dostają mniej niż 2000 euro, ale emerytury dalej – jak postanowił wcześniej – nie będą indeksowane według inflacji, czyli będą spadać. Do tego ogłosił defiskalizację godzin nadliczbowych i zwrócił się z prośbą do zatrudniaczy, by na początku roku wypłacili pracownikom jednorazową premię nadzwyczajną. Nie będzie to obowiązkowe.
Jean-Luc Mélenchon, lider lewicowej Nieuległej Francji (LFI), zwrócił uwagę, że znaczna część najsłabiej uposażonych nie skorzysta z żadnej obietnicy Macrona, jak bezrobotni oraz ci, którzy nie zarabiają nawet płacy minimalnej (szczególnie kobiety) lub tylko nieco więcej. Ponadto wszystkie „ustępstwa” Macrona mają zostać opłacone przez podatników i ubezpieczonych społecznie, czyli bynajmniej nie przez najbogatszych i wielkich właścicieli – podatek od wielkich fortun nie zostanie przywrócony, mimo, że należało to do głównych postulatów „żółtych kamizelek”. Akcjonariusze pozostaną chronieni, jak i wielcy zatrudniacze: dostaną 40 miliardów euro zniżek podatkowych, za co zapłaci ogół Francuzów.
Pierwsze reakcje „żółtych kamizelek” to satysfakcja z „pierwszych ustępstw rządu”, ale i wielkie rozczarowanie, ze względu na zupełne pominięcie przez prezydenta całego szeregu wysuwanych postulatów ekonomicznych i politycznych, jak np. kwestia referendów i uwzględnienie demokracji bezpośredniej. Brak przywrócenia podatków dla najbogatszych zostało przyjęte z wyraźnym oburzeniem. Dla wielu Macron pozostanie więc „prezydentem bogatych”, mimo, że pierwszy raz wydał się pokorniejszy. Nie było mowy o rozwiązaniu parlamentu, dziś zupełnie nie reprezentatywnego, nie wspominając o dymisji prezydenta. „Żółte kamizelki” będą dyskutować nad „ustępstwami” Macrona, lecz póki co mają zamiar kontynuować protesty i zapowiadają ich „Akt V” w najbliższą sobotę.
Przeciwko umorzeniu śledztwa w sprawie śmierci Jolanty Brzeskiej
Kilkaset osób demonstrowało 9 listopada w Warszawie pod Ministerstwem Sprawiedliwości w zw…
Macron to ,,produkt” nie polityk. A produkt będzie słuzył swojemu panu niezależnie od tego jak potoczą się sprawy.
To obserwujemy we Francji.
Jeżeli Ruch ŻK zrezygnuje – to będzie koniec masowych protestów. Kolejny raz nie uda się właścicieli V Republiki postawić przy ścianie.
@Jacej: długoterminowa jest strategia. Taktyka jest krótko- i średnioterminowa :)
A poza tym oczywiście masz rację. To ruch zbyt amorficzny by był w stanie planować na dłuższy okres czasu niż „do weekendu”.
I liberalna śpiewka o demokracji dalej będzie kontynuowana. Gdyby Macron miał choćby odrobinę szacunku dla demokracji, sam podałby się do dymisji.
Ale członek!
Nad ustępstwami się nie dyskutuje. Ustępstwa się wykorzystuje. Ale do tego potrzebna teoria i najogólniejszy nawet plan działania. Nie wiem, czy tak amorficzne ruchy, jak Occupy i ŻK są w ogóle zdolne wypracować długoterminową taktykę.
Odsunięcie Macrona jest niezbędne, ale jakimi metodami obalić oligarchię neoliberalną oraz czym ją zastąpić? Czy mogą to być metody polityczne (wybory)? Czy mogą być to w ogóle zmiany lokalne?
Czy postulat zmiany systemu jest wyraźnie zgłaszany przez ŻK?