Uchodźcy nie znikną. Dwadzieścia lat wojny z terroryzmem

Turcja, uchodźcy zmierzający do granicy greckiej. fot. Bulent Kilic screen

To już prawie dwadzieścia lat wojny z terroryzmem. Prawie milion zabitych na całym świecie – podliczyli naukowcy w ramach Cost of War Project na Brown University. Liczyli tylko poległych; rannych, okaleczonych i zaginionych mogliby nigdy się nie doliczyć, co zresztą w komentarzu przyznają. Tak jak uciekających przed wojną, głodem i beznadzieją, uzależnionych od pomocy humanitarnej, pozbawionych nawet dostępu do wody – ich jest więcej milionów. Dodatkowe miliony są też na kontach koncernów zbrojeniowych. One tę wojnę wygrywają. Czasem też politycy, którym udało się zapozować przed wyborcami na obrońców ojczyzny. Wszyscy inni ponoszą klęskę.

Milion trupów obciąża sumienie Ameryki… o ile coś takiego w ogóle istnieje. Ale też nasze, polskie, chrześcijańskie. Nasze rządy też brały za dobrą monetę opowieści o budowaniu modelowej demokracji w Afganistanie, a raczej starały się, by opinia publiczna w to wierzyła. Nasi politycy też snuli wizje korzyści, jakie przyniesie wszystkim najazd na Irak… Pamiętacie jeszcze broń masowego rażenia, którą trzeba było wyrwać z rąk Saddama Husajna? Można nie pamiętać, dziś modne jest raczej oskarżanie nielubianych reżimów o toczenie wojen hybrydowych. Ma to zaletę podstawową – nie trzeba się zbyt gęsto tłumaczyć, gdy żadna broń jednak się nie znajdzie. Tak jak nie znalazła się w Iraku. Niestety, doszczętne zrujnowanie kraju przez interwentów to już nie kaczka dziennikarska. Warto o tym pamiętać, zanim wzruszy się ramionami, dowiadując się, że z polskiej granicy cofnięto „tylko” Irakijczyka.

Dwadzieścia lat nasi sojusznicy interweniowali, gdzie chcieli, niszczyli życie tych, którzy stanęli im na drodze. Nie mieli też skrupułów, by w razie potrzeby posłużyć się religijnymi fanatykami. Przyjaznym wobec imperium fundamentalistycznym dyktaturom włos z głowy nie spadł, niezależnie od tego, ilu terrorystów wyhodowały. Inne czynniki decydowały o tym, kogo zaatakować, a kogo odłożyć na potem. Tylko efekt był za każdym razem podobny. Ostatnie amerykańskie wycofanie się, z Afganistanu, wypadło szczególnie chaotycznie i kompromitująco. Ale takich odchodzeń z kraju, który się wcześniej obróciło w perzynę, było więcej.