Rynek przedsiębiorców

Wielka radość – pierwszy raz od 2007 roku, czyli od czasu „wielkiego kryzysu” mamy jednocyfrowe bezrobocie. Jak podaje Główny Urząd Statystyczny stopa bezrobocia we wrześniu wyniosła 9,7 procent. „Eksperci” od rynku pracy już wieszczą „rynek pracownika”, że niby będziemy mogli decydować bez przymusu ekonomicznego gdzie i na jakich warunkach będzie pracować.

I co, brzmi dobrze, prawda? Niekoniecznie. Dlaczego? Bo to nieprawda.

Przede wszystkim dlatego, że mówimy tylko o bezrobociu rejestrowanym. Według badania CBOS „Bezrobotni o swojej sytuacji” na przełomie marca i kwietnia aż 44 proc. osób bezrobotnych nie zarejestrowało się w urzędzie pracy. To oznacza, że bezrobotnych może być prawie dwa razy więcej niż podaje GUS. Część ludzi nie rejestruje się z niewiedzy, część z nieumiejętności, a reszta z niemocy – bo doskonale wiedzą, że urzędy pracy mają nader skromne możliwości, żeby im pomóc. We wrześniu na 1,5 mln zarejestrowanych bezrobotnych przypadło 97 tysięcy ofert pracy.

Po drugie – jaką swobodą może cieszyć się półtora miliona pracowników zatrudnionych na umowie zlecenie, z którymi „pracodawcy” podpisują takie umowy z miesiąca na miesiąc? Jaką swobodną mogą cieszyć się pracownicy wykonujący typowe „dzieła polskie” czyli zatrudnieni na podstawie umów o dzieło ludzie z call centrów, sprzątaczki czy ochroniarze? Już nie wspomnę o swobodzie pracowników bez umów – zjawiska szczególnie widocznego w gastronomii.

Na koniec oczywiście pozostaje nam cała grupa „pracujących biednych” – czyli tych, którzy pracują, ale nie stać ich na życie. Według danych GUS ich liczba sięga w Polsce 1,5 mln.

Tak zwani „eksperci” od rynku pracy zdają się nie rozumieć polskiego rynku pracy. Cóż, skoro eksperci od ekonomii nie muszą się znać na ekonomii – od reszty również nie możemy wymagać zbyt wiele.