Felietony

W TVP gwiazdy nigdy nie były solidarne. Płaczą nad Tadlą i Lisem, ale siedziały cicho, gdy rzesze pracowników zwalniano lub przenoszono do firmy zewnętrznej.

Smutne, ale prawdziwe: im mądrzejsza jest ludzkość jako całość, tym głupszy jest człowiek jako jednostka.

„Zanim gruby schudnie, to chudy zdechnie”- tak skomentował Walery Sołowiej, profesor Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych (MGIMO), europejskie nadzieje na skuteczność antyrosyjskich sankcji.

Gigantyczny wysiłek greckich związków zawodowych i całego społeczeństwa przyniósł największy od pięciu lat strajk i masowe mobilizacje w całym kraju. Niestety plan destrukcji dalej realizuje się w całym regionie. 

Kiedy słucham sporów o to, czy lewica ma się włączyć, czy stać z boku w manifestacjach organizowanych przez KOD, mam często wrażenie, że to dyskusja o to, co bardziej dokuczliwe: ból głowy czy brzucha?

Minimalne miesięczne wynagrodzenie w Polsce w ostatnich latach dość szybko rosło, a na ostatniej prostej kampanii wyborczej prawie wszystkie ugrupowania zgodziły się, że warto wprowadzić minimalną płacę godzinową. Czy jednak sytuacja najgorzej opłacanych pracowników faktycznie się poprawia? Czy, z drugiej strony, dalsze podnoszenie płacy minimalnej nie groziłoby wzrostem bezrobocia?

Wybór Włodzimierza Czarzastego na szefa Sojuszu Lewicy Demokratycznej nie powinien zapewne zdumiewać, ale budzi emocje pokrewne – niesmak połączony z politowaniem i zdziwieniem. Owszem, mogło też być gorzej. Szefem Sojuszu miał szansę zostać człowiek-mem, czasem miłośnik, a czasem umiarkowany przeciwnik Janusza Korwin-Mikkego, pałający chęcią pogromu na „lewactwie”, najpodlejsza bodaj kopia koniunkturalnego…

Pięć lat trwała szokowa terapia zaaplikowana w XIX w. Irlandczykom przez ówczesnych brytyjskich Balcerowiczów. Jej skutki Irlandczycy odczuwają do dzisiaj.

„Oszołom” to słowo, które zrobiło karierę w minionym ćwierćwieczu. Oznacza kogoś, kto (nawet przemocą) chce wybranej grupie wartości podporządkować wszystkie inne oraz całą ludzką działalność. Słyszeliśmy więc nie raz takie hasła: „Wszystko jedno jaka będzie Polska, nieważne, czy ludziom będzie żyło się dobrze, czy źle – oby tylko była katolicka”.…

Wczorajsza debata w Parlamencie Europejskim dotycząca sytuacji w Polsce nie przesądziła o niczym. Po raz kolejny potwierdziły się prowincjonalizm polskiej „elity” politycznej oraz impotencja instytucji UE zakrawająca o bezsens ich istnienia. 

Dlaczego Calais okazało się swoistym Waterloo dla Partii Socjalistycznej i dlaczego uchodźcom paradoksalnie nic do tego.

Hipokryzja prawej strony sceny politycznej, jeśli chodzi o wydarzenia z Kolonii, przekracza już granice przyzwoitości.

Część społeczeństwa, która jeszcze ogląda nieciekawe i od dłuższego czasu męczące wieczorne wydanie „Wiadomości”, przeżyła szok: zamiast tarczy spoglądającego na Warszawę spod iglicy Pałacu Kultury i Nauki (zegar jest niekomunistyczny, zamontowano go w noc sylwestrową 2000 roku) zobaczyła wieżę zegarową Zamku Królewskiego w Warszawie. Warto dodać: wieżę zegarową „wklejoną” w…

Głęboka troska polskich liberałów o tzw. media publiczne jest doprawdy wzruszająca. Szkoda tylko, że ma ona wszelkie szanse przynieść efekt dokładnie odwrotny do zamierzonego.

Nie ma końca festiwal “beki” z ministra Waszczykowskiego. Zdjęcia PAD, papieża Polaka i innych znamienitości poruszających sie na rowerze, czy posłanki Pawłowicz konsumującej sałatę, zalewają sieci społecznościowe. Powstają storyboardy, w których dziadek Marks mówi o komunizmie jako nowej wegetariańsko-rowerowej rzeczywistości; fala obywatelskiej kreatywności wezbrała i nie chce opaść.

 …i wyzwoleniu ludu chrześcijańskiego z paszcz chciwych bankierów żydowskiego pochodzenia.

Każdy, kto choć pobieżnie przeczyta „Deklarację ideowo-programową SLD” z 12 grudnia 2015 r., siłą rzeczy odniesie wrażenie, że napisały ją niewinne aniołki, które spadły z Nieba Wartości. Są czyste. Nie pokalało ich nawet współtworzenie brutalnego, neoliberalnego kapitalizmu.

Seks, krew i  zbrodnia – to temat zawsze chwytliwy, zwłaszcza, gdy ofiarą jest dziecko. Można wygenerować takiego newsa i mieć pewność, że będzie się długo i dobrze sprzedawał. Uwaga publiczności zostanie skutecznie odwrócona, więc w tym samym czasie można ukryć przekręty, ignorancję, indolencję i posłać na czas jakiś w zapomnienie…

Niespodziewanie stałam się przedmiotem zainteresowania dwójki publicystów „Gazety Wyborczej” – Dominiki Wielowieyskiej i Tomasza Piątka. Obydwoje odnoszą się do mojego tekstu „Wyklęci obrońcy demokracji” – niestety trudno nie odnieść wrażenia, że albo go nie przeczytali, albo umyślnie manipulują jego treścią.

Komu zależy na prawdziwej przemianie społecznej, a komu tylko na ministerialnych stołkach i gdzie jest w tym wszystkim miejsce dla lewicy?