Powyborcze niepokoje w Kenii

Kiedy oficjalnie ogłoszono, że wybory prezydenckie wygrał ponownie Uhuru Kenyatta. w kilku miastach Kenii doszło do zamieszek. Śmierć poniosło – według różnych źródeł – od trzech do pięciu osób, było też kilku rannych.

Według oficjalnie podanych wyników, Kenyatta zdobył 54,27 proc. głosów, a jego rywal Raila Odinga, reprezentujący opozycyjną koalicję Narodowy Super Sojusz NASA 44,74 proc. Opozycja kwestionuje wynik wyborów twierdząc, iż były one sfałszowane, a ponadto komisja wyborcza została zaatakowana przez hakerów. Zdaniem opozycji to Odinga wygrał wybory niewielką przewagą głosów. Zastrzeżeń tych nie podzielają zagraniczni obserwatorzy, którzy w liczbie ponad 5 tysięcy śledzili przebieg wyborów. W związku z tym jeden z czołowych polityków NASA, James Orengo oskarżył obserwatorów z Unii Afrykańskiej, Unii Europejskiej i Wspólnoty Brytyjskiej o to, że weszli oni w układ z rządem.

Obydwaj kandydaci zwrócili się do do ludności o zachowanie umiaru i odpowiedzialności. Odinga oświadczył publicznie, że sporne kwestie należy rozwiązywać na drodze prawnej, a nie na ulicach. Mimo to doszło do zamieszek głównie w regionach zamieszkałych przez stanowiące mniejszość ludności plemię Luo, z którego wywodzi się Odinga, oraz w niektórych dzielnicach Nairobi. Z apelem do protestujących zwrócił się także Kenyatta, mówiąc: „Nie jesteśmy wrogami, jesteśmy obywatelami tej samej republiki. Wyciągam rękę na znak przyjaźni i współpracy”. Zapowiedział też utworzenie pluralistycznego rządu.

Obydwaj rywale są synami czołowych kenijskich polityków. Ojcem Uhuru Kenyatty był pierwszy prezydent niepodległej Kenii Jomo Kenyatta z plemienia Kikuju, natomiast jego oponenta były premier, który później przeszedł do opozycji, Oginga Odinga.

Niepokoje społeczne wybuchały w Kenii także przy okazji wyborów w 2007 i 2013 t. Szczególnie ostry przebieg miały te pierwsze. Trwały około dwóch miesięcy, zginęło wówczas niemal tysiąc osób, a około 600 tysięcy zostało zmuszonych do przesiedlenia.