Odważna rewolucjonistka, zawsze samodzielna w myśleniu ekonomistka i obserwatorka wielkiej polityki międzynarodowej, wierna swoim ideałom aż do śmierci – taka była Róża Luksemburg. Urodzona w Zamościu dziewczyna ze spolonizowanej żydowskiej rodziny jeszcze we wczesnej młodości zaczęła działać w kółkach socjalistycznych. Ukończyła studia w Szwajcarii, gdy wyższe wykształcenie dla kobiet było albo nieosiągalne, albo bardzo niemile widziane, a potem poświęciła całe życie sprawie rewolucji: na ziemiach polskich, w Rosji, w Niemczech.
– Socjalizm albo barbarzyństwo – innej drogi nie ma! – pisała. Po 101 latach od jej zamordowania jej słowa nadal pozostają aktualne… I właśnie dlatego dla architektów współczesnej polskiej polityki historycznej postać albo przemilczana, albo znienawidzona. O jej życiu opowiadają Małgorzata Kulbaczewska-Figat (Strajk.eu/Dziennik Trybuna) i Piotr Ciszewski (Kampania Historia Czerwona) .
Para-demokracja
Co się dzieje, gdy zasady demokracji stają się swoją własną karykaturą? Nic się nie dzieje…
Mamy w naszych, polskich szeregach socjalistycznych, kogoś na kształt Bernsteina – przodownika myśli rewizjonistycznej i reformistycznej? Czy raczej u nas trzeba patrzeć na to bardziej grupowo, jak rozłam w PPSie?