Homofob z Ikei to porażka związków zawodowych

fot. pixabay.com

Kiedy jesteś pracownikiem najemnym, kapitalista czerpie zysk z Twojej pracy. Nazywamy to wyzyskiem. W takim przypadku konflikt jest klarowny. Tobie zależy na jak największym udziale w wartości, którą wypracowujesz na rzecz właściciela przedsiębiorstwa, jemu zaś – na zaniżeniu części, którą będzie musiał się z Tobą podzielić. Kapitalista musi jednak dbać o to, byś czuł się w robocie na tyle dobrze, by wydajność Twojej pracy była zgodna z oczekiwaniami.

Sprawy się komplikują, kiedy jesteś pracownikiem najemnym i osobą LGBT. Wtedy masz problem nie tylko w miejscu pracy. Nie możesz czuć się swobodnie w wielu społecznych sytuacjach. Całując najbliższą osobę w miejscu publicznym, musisz liczyć się z ryzykiem napaści, przynajmniej słownej. Od agresywnych przygłupów słyszysz, że jesteś chory, zboczony i opętany obsesją kopulacji. Nie możesz wziąć ślubu, kredytu, a kiedy zachorujesz, twoja ukochana osoba nie dowie się niczego na temat twojego stanu zdrowia.

Domyślam się, jak paskudnie musieli się poczuć pracownicy IKEI, kiedy na firmowym intranecie przeczytali wpis swojego „kolegi”, który za pomocą biblijnych cytatów zalecał ich ukamienowanie i zatopienie. Dobrze się stało, że typ został zwolniony. Zagrażał i wygrażał innym, nie ma żadnego usprawiedliwienia dla takiego zachowania. Dla ludzi, którzy mają problem z zaakceptowaniem tożsamości seksualnej czy płciowej innych nie powinno być akceptacji w żadnej społeczności. Każda grupa, organizacja czy spółdzielnia, której bliskie są wartości społeczeństwa demokratycznego powinna prowadzić przeciwdziałać i zapobiegać dyskryminacji, organizując warsztaty, szkolenia i pogadanki.

Prywatne przedsiębiorstwo nie jest jednak instytucją społeczeństwa demokratycznego. Funkcjonuje wszak w oparciu o dyktaturę kapitalisty, który zbiera zysk z naszej pracy. Kiedy więc koncern, korporacje czy średniego formatu firma jednego dnia ładuje pracownikom do głowy hasła o tolerancji i równouprawnieniu, a drugiego podkręca normy, obcina premię i prześladuje za upominanie się o podwyżki, wówczas przekaz nakazujący szacunek wobec osób LGBT jest traktowany tak jak każda inna propaganda wewnętrzna zakładu pracy – jako smętne pieprzenie o zerowej wiarygodności, wyrażane z pozycji władzy, przeciw któremu warto się buntować.

O interes pracowników walczą związki zawodowe. Ich obowiązkiem powinna być nie tylko walka o wyższe płace, lepsze warunki pracy i przestrzeganie kodeksu. W ich idee wpisane jest również przeciwdziałanie innym występkom przeciwko równości społecznej. Kiedy pracownik rasista atakuje pracownika Hindusa, gdy kobiety doświadczają żenujących zaczepek, w sytuacji gdy ktoś naśmiewa się z osoby na wózku, wreszcie – gdy jeden pracownik chciałby bić gejów, związek ma obowiązek stanąć po stronie zaatakowanych.

Nasze społeczeństwo jest takie, jakie jest – wyhodowane na kościółkowo-konserwatywnej ideologii. Postawy homofobiczne, seksistowskie, ksenofobiczne czy generalnie – antyrównościowe wyjeżdżają w coraz to nowych modelach z linii produkcyjnej społecznej fabryki. W Polsce tylko jeden związek zawodowy, licząca kilka tysięcy członków Inicjatywa Pracownicza walczy o pełnowartościową równość społeczną. Nie tylko zbiera deklarację i pobiera składki, ale pracuje z ludźmi, prowadzi zajęcia edukacyjne, uczy swoich członków i członkinie, że nie może być mowy o walce o równość, kiedy równych praw nie mają geje i lesbijki, uchodźcy i autochtoni, kobiety i mężczyźni. Homofob z Ikei to pedagogiczna porażka polskiego ruchu związkowego, efekt abdykacji organizacji pracowniczych z pola edukacyjnego.

Piotr Duda, przewodniczący „Solidarności”, wspólnie z fanatykami z Ordo Iuris stanął w obronie prześladowcy gejów i lesbijek z IKEI. Wymamrotał jakieś bzdury o „propagandzie LGBT” wchodzącej do zakładów pracy i zapowiedział walkę z tęczowym aktywizmem. Paradoksalnie, Duda wykonał gest wyjścia z bierności i zaniechania. Tyle, że „Solidarność” będzie wcielać w życie ideologię wrogą równości społecznej.

Zwolnienie przez zagraniczny (szwedzki!) koncern pracownika-homofoba jest wymarzoną sytuacją również dla rządu Prawa i Sprawiedliwości, który z myślą o tegorocznym cyklu wyborczym rozpętał wojnę kulturową na nowym polu. Efektem awantury wokół tej sprawy będzie przerzucenie emocjonalnej uwagi pracowników, związkowców z kwestii związanych z wyższymi zarobkami i standardami pracy na konflikt na poziomie światopoglądowym.

Postrachem nie są już, jak w 2015 roku uchodźcy, lecz opętani, finansowani z zachodu, depczący polskie wartości, aktywiści LGBT. PiS przystąpił do tego boju odpowiednio przygotowany i co najważniejsze – z pewnością, że wojnę tę wygra.  Generałowie od Kaczyńskiego mają swoje działa – „Wiadomości”, media Rydzyka i Karnowskich, socjalmediowe szwadrony trolli. Czekaja na ruch przeciwnika, by rozpocząć kanonadę. Tak było w przypadku karty LGBT, edukacji seksualnej, tęczowej Matki Boskiej, tak będzie i tym razem. Problemem sił postępu nie jest to, że podejmuje walkę, ale to, że nie ma ludzi, uzbrojenia, ani pieniędzy.

Idea rozszerzenia pełni praw obywatelskich na osoby LGBT nie zyska szerokiej aprobaty społecznej kiedy jej nośnikami i propagatorami będą kapitalistyczne przedsiębiorstwa.