Przeprosiny i modlitwa to za mało

Kościół św Jerzego w Sopocie / wikipedia commons

Szok! Niedowierzanie! Sensacja! Polski kler przyznał, że w jego szeregach miały miejsce przypadki seksualnego wykorzystywania dzieci! A przecież jeszcze niedawno mówiono, że nagłaśnianie patologii seksualnych w Kościele to wynik ofensywy lewactwa, gejów i genderystów. A jednak w liście Episkopatu czytamy: „Stwierdzamy ze smutkiem, że również w Polsce miały miejsce sytuacje seksualnego wykorzystywania dzieci i młodzieży przez niektórych duchownych i osoby zaangażowane w Kościele”. Po wielu latach kłamstw manipulacji, wymigiwania się, Kościół wreszcie zgodził się, że księża pedofile istnieją. Dotychczas mnóstwo prawicowych komentatorów, w tym przedstawicieli partii rządzących zaczarowywało rzeczywistość i udawało, że pedofilii w szeregach Kościoła nie ma i nigdy nie było. Co prawda również w obecnym liście episkopat głównie użala się nad sobą i niewiele mówi o ofiarach, ale pierwszy krok został uczyniony.

Pojawiły się nawet przeprosiny wobec ofiar, co dotychczas rzadko zdarzało się duchownym. „Przepraszamy Boga, ofiary wykorzystania, ich rodziny i wspólnotę Kościoła za wszystkie krzywdy wyrządzone dzieciom i ludziom młodym oraz ich bliskim przez duchownych, osoby konsekrowane i świeckich pracowników kościelnych” – czytamy w liście. Warto być jednak konsekwentnym. Jeżeli jest wina, to warto by powiedzieć coś o materialnej karze. Do tego etapu nasi duchowni wciąż jednak nie dojrzeli.

„Prosimy Pana, aby dał nam światło, siłę i odwagę, by stanowczo zwalczać zepsucie moralne i duchowe, które jest zasadniczym źródłem wykorzystania seksualnego małoletnich”– piszą przywódcy polskiego Kościoła. Trudno ufać tej metodzie walki z przestępstwami seksualnymi. Kler modli się od lat i modlitwa nie zahamowała księży pedofilów ani nie powstrzymała hierarchii kościelnej przed ukrywaniem przestępców i przenoszeniem ich do innych parafii. Ponadto episkopat zaleca, aby modlić się tak za ofiary, jak i katów. „Prosimy wiernych świeckich, kapłanów, osoby konsekrowane oraz członków zakonów kontemplacyjnych o wzmożoną modlitwę i pokutę w intencji ofiar wykorzystania seksualnego i ich rodzin; za osoby duchowne żyjące niemoralnie i wyrządzające krzywdę dzieciom i młodzieży, a także za ludzi, których gorszące czyny księży głęboko ranią” – czytamy w liście. Episkopat poświęca zresztą więcej miejsca księżom pedofilom niż ich ofiarom, a wręcz daje wsparcie duchowe przestępcom. „Uznajcie otwarcie waszą winę, spełnijcie wymogi sprawiedliwości, ale nie traćcie nadziei na Boże miłosierdzie” – piszą autorzy listu. „Szczery żal otwiera drzwi Bożemu przebaczeniu i łasce prawdziwej poprawy. (…) Zbawcza ofiara Chrystusa ma moc przebaczenia nawet najcięższych grzechów i wydobycia dobra nawet z najstraszniejszego zła. (…) Uznajcie otwarcie waszą winę, spełnijcie wymogi sprawiedliwości, ale nie traćcie nadziei na Boże miłosierdzie”.

Z drugiej strony po latach bojów episkopat łaskawie zgodził się, żeby księża pedofile byli traktowani jako przestępcy, o których ofiary informują organy ścigania. „Prosimy osoby pokrzywdzone przez duchownych, aby zgłaszały doznaną krzywdę do przełożonych kościelnych oraz do odpowiednich organów państwowych” – czytamy w stanowisku episkopatu, chociaż poza tym jednym zdaniem nie ma nic więcej o ewentualnych karach dla księży pedofilów. Z drugiej strony kler tajemniczo ogłosił, że zaczął tworzyć rejestr księży pedofilów. „Aby dobrze rozpoznać przyczyny tych czynów i ocenić ich skalę, rozpoczęliśmy zbieranie potrzebnych danych” – czytamy w liście. Jaki jest cel zbierania danych i co z nimi uczyni episkopat, już nie wiemy. Można mieć też wątpliwości co do szczerości autorów listu, skoro dowiadujemy się z niego, że „episkopat Polski od szeregu lat podejmuje działania, których celem jest wyeliminowanie tych przestępstw wśród duchownych. (…) Każdy sygnał o ewentualnych czynach przestępczych jest obejmowany dochodzeniem wstępnym, a w przypadku potwierdzenia ich prawdopodobieństwa informowana jest Stolica Apostolska i prokuratura”. Jeżeli Kościół zamierza walczyć z pedofilią tak jak dotychczas, to trudno wierzyć w jakąkolwiek sprawiedliwość.

Niezależnie od całościowej oceny listu, nie ulega wątpliwości, że wielość modlitw nie ukryje jednego zasadniczego braku stanowiska episkopatu. Mianowicie nic się w nim nie mówi o rekompensacie finansowej kleru dla ofiar księży pedofilów. Kościół się modli, odkupuje, rozmawia z Bogiem, a nawet przyparty do muru zaczyna przepraszać, ale płacić wciąż nie chce.