W 103. rocznicę powstania Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (późniejsza Komunistyczna Partia Polski) na znajdującym się w centrum Warszawy kamieniu upamiętniającym miejsce jej założenia zawisła replika tablicy okolicznościowej.
Na tablicy zapisano: „W tym miejscu stał dom, w którym 16 grudnia 1918 r. na zjeździe połączeniowym SdKPiL i PPS-Lewicy utworzona została Komunistyczna Partia Robotnicza Polski”.
Oryginalna metalowa tablica została zamontowana na głazie narzutowym umieszczonym w miejscu kamienicy zniszczonej podczas II wojny światowej i całkowicie wyburzonej podczas powojennej odbudowy Warszawy. Tablica została pod koniec lat 90. XX wieku skradziona przez grupę działaczy prawicowej Ligi Republikańskiej.
KPRP była partią rewolucyjną, należącą do Międzynarodówki Komunistycznej. Została powołana na zjeździe, który odbył się w Warszawie w nieistniejącej już kamienicy przy ulicy Zielnej 25, gdzie mieściły się biura organizacji subiektów sklepowych. Uchwalony został program ugrupowania, w pracach nad którym brała udział miedzy innymi Róża Luksemburg.
Pierwszymi działaniami KPRP było udzielenie poparcia radom robotniczym powołanym w listopadzie 1918 roku w Warszawie oraz innych miastach Polski. Partia sprzeciwiła się również represjom wobec ruchu robotniczego oraz antyżydowskim ekscesom prawicy wspieranej przez wojsko i policję. W swoich działaniach odwoływała się do doświadczeń rewolucji październikowej w Rosji. Partia istniała półlegalnie do roku 1919, mając spore wpływy w tworzących się wówczas radach robotniczych. Jeden z założycieli KPRK – Władysław Kowalski zrezygnował ze stanowiska radnego miejskiego Warszawy, aby poświęcić się działalności w radach robotniczych.
W roku 1919 KPRP nie została zarejestrowana jako legalne ugrupowanie. Jej członkowie doświadczali represji ze strony państwa polskiego.
Przeciwko umorzeniu śledztwa w sprawie śmierci Jolanty Brzeskiej
Kilkaset osób demonstrowało 9 listopada w Warszawie pod Ministerstwem Sprawiedliwości w zw…
