Sankcje przeciwko wszystkim, agresywna polityka antyimigracyjna, wycofanie się z Paryskiego Porozumienia klimatycznego, a nawet z Rady Praw Człowieka ONZ… Kolejne decyzje prezydenta Donalda Trumpa przestają powoli budzić zdumienie reszty świata. Wszyscy zdążyli już niejako przywyknąć do tego szaleństwa. Lecz właśnie, czy aby na pewno o szaleństwie mowa?
Niedzielna debata zorganizowana przez Strajk.eu w Warszawie, w której uczestniczyłem jako panelista, miała dotyczyć tematu obrony niezawisłości sądów. Szybko jednak – co było do przewidzenia – poniosło nas w stronę refleksji bardziej ogólnej. Trudno się dziwić. Zagadnienie to jest bowiem soczewką, w której przegląda się polskie życie społeczne, a wraz z nim niejednorodna grupa polityczna, jaką jest polska lewica. Pomijając niuanse i meandry wczorajszego sporu, zgodziliśmy się, że likwidacja trójpodziału władzy i krzepnięcie autorytaryzmu PiS stanowi zagrożenie dla przyszłości demokracji, lewicy i reszty społeczeństwa. Różniliśmy się jednak co do proponowanych sposobów działania w tej sytuacji. Z przykrością słuchałem tez w rodzaju: „Z dwojga złego PO jest lepsza od PiS, bo nie jest autorytarna, nie zagraża ustrojowi demokratycznemu”. Moje rozczarowanie nieCzytaj dalej >>>
Spory ideologiczne trzęsą sceną polityczną nie tylko w Polsce. Bywają jednak sytuacje, w których jak na dłoni widać, kiedy starcia o słowa i symbole odzwierciedlają podziały bardziej fundamentalne. Od Marksa wiemy, że ideologiczna nadbudowa odzwierciedla napięcia w bazowej konstrukcji kapitalizmu, który dziś funkcjonować może jedynie jako system światowy. Idealnie uzmysławia to spektakl rozgrywający się właśnie na oczach Brytyjczyków.
Upadek trójpodziału władzy w Polsce spolaryzował postawy wśród ludzi wydzierających sobie nawzajem sztandar lewicy. Część pędzi, by hurtem zasilić ostatki liberałów, kładących się Rejtanem przed PiS-owskim walcem. Część syci się widokiem śmiertelnych konwulsji III RP, nucąc pod nosem: “Lewacy, nic się nie stało”. Coś się kończy, coś się zaczyna.
Są momenty, w których opadają ręce, nogi, szczęka i cała reszta. Tylko notowania lewicy nie opadają, bo już niżej spaść się nie da. Piotr Szumlewicz musiał więc pisać swój ostatni komentarz ze świadomością wolną od takich obaw. Otrzymaliśmy więc podwójną diagnozę. Z jednej strony lewicy – wydawałoby się już w całości połkniętej przez PiS, z drugiej – samodiagnozę Szumlewicza jako chyba ostatniego sprawiedliwego, który wraz z Leszkiem Balcerowiczem i posłami Platformy wyrywa demokrację ze szponów dyktatury. Jeżeli bowiem drażnią Piotra odwołania do ludu i wybrzydzanie na elity, powinien chyba zdawać sobie sprawę, z kim przychodzi mu stawać w jednym szeregu. Duża część lewicy wyśmiewa liberalne sympatie elit – to fakt. Tak jak faktem jest to, że nie chodzi o pisarki,Czytaj dalej >>>
Czarne chmury zbierają się nad porozumieniem Trump-Kim. Podkopują je sami Amerykanie – zgodnie z własną wieloletnią tradycją. Politycy i największe media bez skrupułów wciskają nam kit na temat na temat programu jądrowego Korei Płn.
Gazeta Wyborcza i New York Times znów mają używanie. W Helsinkach Trump nie ciągnął Putina za język w sprawie ostatnich rewelacji “szpiegowskich”. Śmiał nawet nie przyznać, że to Władimir Władimirowicz załatwił mu posadę w Białym Domu. Nic innego się nie liczy – to dzisiejszy breaking news i kolejna odsłona “zdrady wolnego świata”. Wszystko to dzieje się w dość szczególnym kontekście, jakim jest niekończąca się opowieść pt. “Russia-gate”. W piątek zastępca prokuratora generalnego USA Rod Rosenstein upublicznił akt oskarżenia przeciwko dwunastu Rosjanom wskazanym z imienia i nazwiska, określonym w dokumencie jako agenci GRU, którzy mieli uczestniczyć w “hackowaniu” serwerów Partii Demokratycznej, żeby dobrać się do materiałów kompromitujących Hillary Clinton. Liberalny establishment już gardłuje: oto wreszcie niezbity dowód, że idylla amerykańskiej demokracjiCzytaj dalej >>>
Jesienią odbędą się w Polsce wybory samorządowe, które staną się testem widoczności polskiej lewicy. Tak, widoczności – bo trudno racjonalnie oczekiwać wymiernych sukcesów poza pojedynczymi przypadkami zaistnienia w samorządach. Jeśli takowe wystąpią, zostaną rozdmuchane do rangi epokowego sukcesu. Nie będzie w tym jednak nic gorszącego: za każdy przypadek skuteczności politycznej będą należeć się lewicy brawa – będzie to w końcu krzepiąca odmiana na tle smutnej codzienności. Obecnie bowiem lewica targana jest ciągle zwyczajowymi, wręcz już rytualnymi, rozterkami: iść razem czy osobno? A dokładnie: czy iść z SLD? Czy wypada? Razem, Zieloni i Inicjatywa Polska wystawiły w końcu Jana Śpiewaka jako wspólnego kandydata na urząd prezydenta Warszawy, ale po długim wahaniu – bo liberałowie oczerniają go jako „kukizowca”? Niestety utknięcie wCzytaj dalej >>>
Miało być o „wolnych sądach”, ale będzie o prof. Hartmanie, faktycznie bowiem te sprawy się wiążą ze sobą. Pozostają dwiema z wielu stron medalu przyznanego Polsce w 2015 r. A może wcześniej – w 1989 r.? Istota rzeczy dotyczy bowiem rozczarowań i cierpień, jakich warstwa inteligencka doświadcza rzekomo ze strony rozpasanego plebsu, a które w rzeczywistości zadaje sama sobie metodą zaniedbań i pielęgnacji własnej ślepoty. Nic dziwnego, że felieton Jana Hartmana pt. „Ja, prostak” na stronach „Polityki” odbił się echem i falą memów. Po jego lekturze długo można zbierać szczękę z podłogi. Można wyjść, żeby ochłonąć podczas wieczornego letniego spaceru, można klepać na fejsie mem za memem… Przede wszystkim jednak warto wysilić kluczowe ośrodki korowe, by terminowi „inteligencja” przywrócić znaczenie –Czytaj dalej >>>
Prawie nikomu nieznana umowa międzynarodowa stawia gigantów energetycznych ponad prawem. Wyłudzają olbrzymie sumy publicznych pieniędzy bez żadnej społecznej kontroli i mogą dalej zagrażać środowisku.
Mieszkanie Plus miało być przełomem w polityce społecznej i potwierdzeniem socjalnego charakteru rządów Prawa i Sprawiedliwości. Miało być też sprawdzianem. Bo dawać kasę do ręki – jak w przypadku 500 plus – jest o wiele łatwiej, niż pozostawić po sobie jakąś trwałą wartość, z której ludzie mogliby korzystać przez dekady. Dla większości młodych mieszkanie to dziś marzenie ściętej głowy. O szyi nie wspominając – ci, którym się powiodło, zazwyczaj sami zacisnęli sobie na niej pętlę kredytu, która będzie ich dusić do końca życia. W tym akurat 500 plus niewiele pomoże. Dla co najmniej jednego pokolenia program PiSu mógł się okazać ratunkiem, wręcz cudem. Gdyby się tylko powiódł! Tymczasem już rok temu można się było domyśleć, że Mieszkanie Plus ma byćCzytaj dalej >>>
Nie opadł jeszcze kurz smuty po jedynym, wyjątkowo przygnębiającym, zwycięstwie polskiej reprezentacji na mundialu w Rosji, a narodowy triumfalizm już odżywa w nowym wcieleniu. Niedobity osinowym kołkiem żywy trup narodowej dumy praktycznie od razu dźwignął się z grobu, by – w sposób najzupełniej zresztą przewidywalny – ukazać się światu jako gnijący zombie, wściekle kąsający wszelkie życie wokół siebie. Husaria co prawda tym razem Moskwy nie zdobyła, „wyklęci” nie wzięli rewanżu na reszcie zdradzieckiego świata. Miało za to miejsce coś, co niektóre prawicowe oszołomy uznały za własne epokowe zwycięstwo: oprócz Polaków z mistrzostw odpadli Niemcy. Jednoznacznie można to wyczytać z komentarza, jakim publikę „zaszczycił” red. Mariusz Cieślik z „Rzeczpospolitej”, pod wiele mówiącym tytułem „Pożytki z zawiści”. Porażka naszych to już wczorajszyCzytaj dalej >>>
Znajdujemy się w wyjątkowo obrzydliwym momencie historii Europy, kiedy gnicie kapitalizmu płynnie przechodzi w faszystowską falę ogarniającą kontynent ze wszystkich stron. To najwłaściwszy czas na zaostrzenie języka i radykalizację polityki środowisk lewicowych. Tymczasem europejscy socjaliści – nawet ci „autentyczni” i „oddolni” – zupełnie stracili rezon i zdają się wręcz walkowerem oddawać Unię nacjozarazie. Na tym tle cieszyć może fakt, że w naszym kraju z letargu stara się wybudzić Partia Razem, a przynajmniej usilnie stara się markować radykalizm. Socjaldemokraci Zandberga zorganizowali w Warszawie wydarzenie o nazwie Europejska Wiosna. Jest to jednocześnie nazwa koalicji europejskiej z udziałem Razem, która w przyszłym roku powalczy o mandaty do Europarlamentu. Razemici uskutecznili dziś coś w rodzaju minikonwencji wyborczej. Całość imprezy, która odbyła się Kinie WisłaCzytaj dalej >>>
Szczyt Kim-Trump w Singapurze był z pewnością jednym najważniejszych wydarzeń politycznych świata w tym roku, a prawdopodobnie również w ciągu nadchodzących lat będzie wielokrotnie przywoływany jako wydarzenie epokowe. Jego waga jest rzeczywiście kolosalna i to nawet bez względu na interpretacyjne skrzywienie, jakie mu towarzyszyło w relacjach większości mainstreamowych mediów. Uwagę komentatorów przykuła głównie wzajemna wymiana uprzejmości między obydwoma przywódcami i ambitnie brzmiące, choć irytująco ogólnikowe hasła, składające się na porozumienie przez nich podpisane. Z pola widzenia umknął jednak szerszy kontekst szczytu, przede wszystkim historia napiętych relacji między Koreą Północną a USA i sytuacja geopolityczna.
Zakusy policji i prokuratury wobec wystawy poświęconej Edwardowi Gierkowi w Sosnowcu dowodzą jednego: niemiłościwie panująca nam ekipa nie tylko zamierza iść w zaparte w dotychczasowej polityce historycznej, lecz nie ma nawet alternatywy. Właśnie przegrywają ideologiczną wojnę o nazwy ulic w Gdańsku i Warszawie, tracą grunt pod nogami, więc zaczynają bić głową w mur w nadziei na to, że doda im to wiarygodności w oczach ludzi myślących paskami TVP Info. Wiadomo, że i w przypadku Gierka przegrają, bo dobrze widać, że do pełnego wzięcia sędziów za twarz jeszcze daleko, a prawdopodobnie w ogóle do tego nie dojdzie. Atak na postać legendarnego modernizatora PRL był boleśnie przewidywalny. Nie ma znaczenia, że sam Jarosław Kaczyński uznał go za „komunistę, ale patriotę”. Ten absurdCzytaj dalej >>>
Dzisiaj rozpoczęcie prac nad Ustawą 2.0. W całej Polsce odbyły się demonstracje i pikiety przeciwko proponowanej przez Jarosława Gowina reformie szkolnictwa wyższego. Minister częściowo ustępuje.
Od kilku dni toczy się walka o uniwersytety, o ustrój i charakter szkolnictwa wyższego w Polsce – obszaru, władzę nad którym Jarosław Gowin chce rozdzielić między wyklęto-kościółkowych polityków i cynicznych przedstawicieli biznesu. Jednym z najważniejszych jej aspektów jest epickich rozmiarów bierność społeczna, którą obie uprzywilejowane grupy przywitały zapewne szerokim uśmiechem i westchnieniem ulgi. Życie na Nowym Świecie tętni wielkomiejskim rytmem bez zauważalnych zmian. Ruch na głównym kampusie Uniwersytetu Warszawskiego powoli zamiera w oczekiwaniu na sesję. Większość przemykających po dziedzińcu osób ma prawo wręcz niedomyślać się, że za budynkiem strarego BUWu ma miejsce jakaś deminstracja. Nawet gdyby o niej słyszeli i tak nie wiedzieliby, o co chodzi, bo media głównego nurtu nie przywiązują do sprawy większej uwagi. Na szczególną uwagę zasługujeCzytaj dalej >>>
Brytyjska lewica musi forsować socjalistyczną drogę wyjścia z UE, inaczej nacjonaliści zagarną wszystko.
Andrzej “Adrianem” po raz kolejny. Tak spektakularnej klęski, jaką była ostatnia wizyta w Waszyngtonie, prezydent Duda chyba wcześniej nie poniósł. Nie dość, że Donald Trump nie raczył go nawet przyjąć w Waszyngtonie, to gest ten – a raczej brak gestu – świadczy wręcz o celowym upokorzeniu polskiego prezydenta. Jak słusznie zauważył red. Paweł Wroński z Gazety Wyborczej, fakt wcześniejszego przyjęcia w Białym Domu przywódców Litwy, Łotwy i Estonii z okazji 100-lecia suwerennej państwowości tych krajów, w określonym świetle stawia ostentacyjne zlekceważenie przyjazdu Dudy. Polskie stulecie będzie bez wątpienia okazją do tego, by naiwnym Polakom jednoznacznie przypomnieć, jaki rzeczywiście charakter mają ich relacje z Ameryką. A jest to relacja bezwzględnego posłuszeństwa kapryśnemu panu, który z łaszącym się u jego stóp bieda-imperialistycznymCzytaj dalej >>>
Trudno pisać z rozwagą i umiarem o wydarzeniach, które sprawiają, że ludziom choćby względnie przyzwoitym gilotyna sama się otwiera w kieszeni. Jednodniowe święto cynizmu i bezguścia, podczas którego w błocie blichtru utopiono 30 mln funtów wypracowanych przez Brytyjczyków, wydaje się w istocie przewidywalną spuścizną po najbardziej ludobójczym mocarstwie w dziejach ludzkości. Nie chce mi się doprawdy wierzyć, że nie ma tu jakiegoś logicznego przełożenia. Po coś w końcu chyba zakuli niegdyś w kajdany pół świata w ramach projektu “Kaganek cywilizacji”. Taki wysiłek musiał się opłacić: teraz można sobie obejrzeć streaming z wesela, którego rozpasanie wielokrotnie przekracza wyobraźnię bollywoodzkich scenarzystów. Czy w takim razie transmisja z zaślubin księcia Harry’ego – historyczne upokorzenie Bollywoodu przez zachodnią, “wyższą” (czyli droższą) kulturę zwyrodnienia elitCzytaj dalej >>>
Maciej Wiśniowski
Małgorzata Kulbaczewska-Figat
Piotr Nowak, Weronika Książek, Bojan Stanisławski, Jerzy Szygiel
Rafał Bakalarczyk, Piotr Gadzinowski, Piotr Ikonowicz, Grzegorz Waliński, Bolesław Jaszczuk, Jarosław Pietrzak, Piotr Kuligowski, Damian Duszczenko, Piotr Szumlewicz, Agnieszka Wołk-Łaniewska, Tadeusz Jasiński, Łukasz Moll, Michał Pytlik, Mirosław Karwat
2xMW Sp. z o.o.
ul. Żurawia 45
00-680 Warszawa
tel. 530 330 130
