Kilka lat temu w czasie pierwszomajowej demonstracji dziennikarz jednego z lokalnych mediów zapytał mnie, jaki jest sens organizowania tego typu zgromadzeń, skoro większość Polaków woli tego dnia urządzać grilla, niż manifestować. Ku zdumieniu pytającego odpowiedziałem, że to właśnie beztroska dnia wolnego od pracy ilustruje rzeczywisty sens 1 maja. Od pierwszych dziesięcioleci XIX w. w lewicowych dyskursach afirmacja pracy wytwórczej splatała się z dążeniem do stworzenia warunków, które umożliwiłyby wyjście poza kondycję proletariacką. Wbrew pozorom, obie linie krytyki kapitalizmu, formułowane z tych perspektyw, były ze sobą komplementarne. Tym, co je do pewnego stopnia różniło i różni, jest ich czasowe ukierunkowanie. Podkreślanie wartości pracy jako takiej wymierzone było głównie przeciwko wyobrażeniom elit dawnego społeczeństwa, owym „klasom próżniaczym”, pogardzającym pracą fizyczną jako niegodnąCzytaj dalej >>>